بررسي موانع كارآفريني فردي در ايران و ارائه راهكارها

كارآفرینی امروزه به عنوان عامل اصلی پیشرفت و رشد اقتصادی دركشور ها مطرح می شود. در ایران نیز پس از مشاهده موفقیت های سایر كشورها فعالیت هایی در این زمینه صورت گرفته، اما هنوزفاصله زیادی بین آنچه هستیم و نقطه ایده آلی كه باید برسیم وجوددارد، موانعی كه بر سر راه كارآفرینان ایرانی وجود دارد باعث شده كسانی كه زمینه و تمایل به كارآفرینی را در خود احساس می كنند وارد كار نشوند. اگر با دید مثبت به این قضیه نگاه كنیم كشور ماآمادگی و ظرفیت كارآفرینی را دارد و با توجه به گزارش دیده بان جهانی كارآفرینی، ایران از لحاظ گرایش به ریسك پذیری رتبه بالایی نسبت به سایر كشورها دارا می باشد. هدف اصلی این مقاله بیان ویژگی های كارآفرینی فردی و بررسی موانعی است كه كارآفرینان ایرانی با آن مواجه هستند و در بخشی نیز به ارایه راهكارهایی جهت رفع این موانع پرداخته شده است. روش مورد استفاده در این مقاله باتوجه به اهداف فوق الذكر كاربردی و شیوه مطالعه نیز توصیفی تحلیلی می باشد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه توجه به بخش آموزش و بخصوص آموزش های عملی جهت ترغیب و تشویق افرادبه سمت كارآفرینی می تواند نقش مهمی را ایفا كند، از طرفی نیزرفع مشكلات مالی در ابتدای كار و پشتیبانی كارآفرینی توسط دولت در ادامه مسیر و حمایت شركت های دانش بنیان توسط پارك های علم و فناوری كمك قابل توجه به ترویج فرهنگ كارآفرینانه در كشورخواهد داشت.