اثر 10 هفته تمرين هوازي بر تغييرات ساختاري بافت كبد در موش هاي نر سوري مسموم شده با ناندرلون

پيشينه و هدف: دهههاي متمادي آزمايشات و مطالعات زيادي روي استروئيدهاي آندروژنيك آنابوليك صورت گرفته است، كه اكثر آنها در اتفاق نظري واحد كبد را به عنوان بافت اصلي هدف آسيبهاي محتمل و ناشي از بهره گيري اين مواد، معرفي نمودهاند چرا كه كبد داراي گيرندههاي آندروژني فراواني است كه اين گيرندهها در برابر آستروئيدهايي كه وارد اين عضو ميشوند حساس ميباشند، از طرفي كبد محل اصلي براي متابوليسم آستروئيدهاست از اين رو مصرف داروهاي استروئيدي ميتواند يكي از عوامل به وجود آورنده آسيب در كبد باشد. روش انجام كار: هدف از پزوهش حاضر بررسي تأثير 10 هفته تمرين هوازي بر تغييرات ساختاري بافت كبد در موشهاي نر سوري مسموم شده با ناندرلون ميباشد. در يك كار آزمايي تجربي 26 سر موش نر نژاد نر سوري با سن 9 هفته و وزن 190±10 گرم به طور تصادفي در 4 گروه 7 تايي شامل كنترل، تزريق دارونما، ناندرلون 10 ميليگرم به ازاي هركيلوگرم وزن و ناندرلون و تمرين مقاومتي با برنامه تمرين مقاومتي در هرهفته 3 جلسه باال رفتن از نردبان وزنهها در هفته اول 50 درصد وزن موشها بود كه با افزايش 10 درصدي، در هر پاياني به 120 درصد رسيد در 10 هفته بود. پس از پايان دوره از كبد نمونهها الم تهيه گرديد و با استفاده از ميكروسكوپ نوري مطالعه انجام پذيرفت. يافتهها: نتايج حاكي بر اين موضوع بودند كه تمرين هوازي اثر معنا داري بر روي افزايش وزن نداشته است. رنگ آميزي بخشهايي از كبد موشها نشان داد كه در گروه كنترل و دارو نما سالم بودند، ولي در گروه تمرين هوازي و ناندرلون و گروه ناندرلون آسيبهايي از جمله پر خوني، چروكيدگي سلولها، التهاب و آماس سلولي ديده شد. بحث ونتيجه گيري: بنابراين كه تمرين مقاومتي به تنهايي نميتواند از آسيب كبدي ناشي از مصرف ناندرلون جلوگيري نمايد.