اپيدميولوژي آسيبهاي رشته ژيمناستيك: مطالعه مروري

پيشينه و هدف: ژيمناستيك ورزشي است كه به حركات بدني پيچيده و ساعتهاي طوالني تمرين نياز دارد. به دليل ماهيت اين ورزش، فشارهاي زيادي به نواحي مختلف بدن وارد ميشود و فرد را در معرض آسيب قرار ميدهد. هدف از پژوهش حاضر بررسي و مرور آسيبهاي رشته ژيمناستيك است. روش انجام كار: مطالعه حاضر از نوع پژوهشهاي مروري است. بدين منظور محقق با استفاده از واژههاي كليدي ژيمناستيك مكانيسم آسيب و پيشگيري از آسيب ازطريق بانكهاي اطالعاتي PubMed،Discus Sport ,Direct Science و SCOPUS به جستجوي مقاالت پرداخت. يافتهها: پس از مطالعه چكيده مقاالت به دست آمده از سال 1976تا سال 2016،مقاالتي كه اطالعاتي در مورد آسيبهاي ژيمناستيك و ريسك فاكتورهاي آسيب فراهم ميآوردند، انتخاب شدند. در مجموع 157مقاله يافته شد. بعد از خروج مقاالت غير انگليسي، با نتايج كامالا مشابه، مقاالت مشابه ايندكس شده، 60مقاله در اين تحقيق مورد بررسي قرار گرفت. بحث و نتيجه گيري: ژيمناستيك همواره به علت ماهيت و شدت مهارتها و همچنين تعداد ساعتهاي درگير شدن بازيكن به تمرين، بعنوان يك ورزش پرآسيب معرفي شده است. ميزان آسيب به ازاء هر 1000ساعت بازي در مطالعات مختلف در دامنهاي بين 0/45تا 6/07آسيب گزارش شده است. بيشتر مطالعات اپيدميولوژيك ژيمناستيك بر روي زنان انجام شده است و مطالعات اندكي به بررسي آسيبهاي ژيمناستيك مردان پرداختهاند، به همين علت مقايسه آسيبها در زنان و مردان مشكل است. هارينگ و همكاران 2007) به اين نتيجه رسيدند ميزان آسيب در 1000ساعت بازي در زنان و مردان 2/2آسيب است و تفاوت جنسيتي وجود ندارد. مرور ادبيات و پيشينه نشان داد كه اكثر آسيبها ماهيت ناگهاني دارند )دامنه 52 -83/4 .)الگوي شروع آسيب ممكن است با توجه به سطح رقابت متفاوت باشد. براي مثال، كلت و كربي گزارش كردند ژيمناستهاي نخبه در مقايسه با ژيمناستهاي غيرنخبه آسيبهاي مزمن بيشتري را تجربه ميكنند. الگوي آسيب همچنين ممكن آسيب با توجه به ناحيه آسيبديده متفاوت باشد. براي مثال، نتايج يك مطالعه حاكي از آن بود كه بيشتر آسيبهاي دست و كمر شروع تدريجي دارند در حاليكه آسيبهاي مچ پا بصورت ناگهاني رخ داده بودند