بررسي ميزان بهره‌گيري از متون ادبي در درسنامه‌هاي آموزش زبان فارسي به‌غيرفارسي‌زبانان

تهيه و تدوين مطالب درسي يكي از مسائل مهم در آموزش هر زبان است؛ به‌طوري كه آموزش موفق زبان به تهيه‌ي مطالب مناسب آموزشي وابسته است. استفاده از ادبيات در آموزش زبان، همواره موافقان و مخالفان زيادي داشته است. بهره‌گيري از ادبيات فارسي، با توجه به قدمت و تنوع آن، در درسنامه‌هاي آموزش زبان فارسي به غيرفارسي‌زبانان مفيد و مؤثر است. در اين پژوهش به دنبال آن هستيم كه نويسندگان درسنامه‌ها، چگونه و به چه ميزان از ادبيات استفاده كرده‌اند و با استفاده از روش كتابخانه‌اي، ده درسنامه‌ي آموزش زبان فارسي به غيرفارسي‌زبانان را مورد بررسي قرار داديم. در اين پژوهش، خواهيم ديد كه نگارندگان درسنامه‌هاي آموزش زبان فارسي به استفاده از متون ادبي توجه داشته‌اند، اما اشكالاتي مانند عدم وجود سطح‌بندي مشخص براي متن‌ها، عدم ساده‌سازي متون، طرح پرسش‌هايي كه نيازمند فعالانه و خلاقانه انديشيدن نيستند و عدم تقويت همه‌ي مهارت‌هاي زبان‌آموزي مشاهده شد كه رفع آن‌ها به ارتقاي سطح كيفي درسنامه‌ها كمك مي‌كند.