بررسي و تحليل راهبردهاي آموزشي واژه در مجموعه آموزشي آموزش زبان فارسي از منظر حوزه هاي معنايي

امروزه بسياري ازمحققان يادگيري زبان دوم / خارجي براين باورندكه يادگيري زبان،مستلزم داشتن مجموعه اي پربار از واژه هاست .كرشن معتقد است كه هرچه زبان آموز، واژه هاي بيشتري بداند به درك وفهم عميق تري دست خواهد يافت و دستور زبان را نيز بهتر فرا خواهد گرفت اما عليرغم اين كه اين مؤلفه زباني، نقش مهمي درايجاد ارتباط دارد و زمينه ي وسيعي را براي فراگيري چهار مهارت زباني خواندن، نوشتن، صحبت كردن وشنيدن فراهم ميكند، درحوزه ي مطالعات زباني فارسي چندان مورد توجه قرار نگرفته است .دراين پژوهش نگارنده برآن است،مجموعه ي پنج جلدي آموزش زبان فارسي تاليف دكترثمره(1388)را ازجهت واژه وراهبردهاي آموزش آن بررسي وتحليل نمايد . مبناي كار،دراين پژوهش، ساخت واژه و راهبرد علمي و تائيد شده ي حوزه ي معنايي است. منظورازحوزه هاي معنايي،سازماندهي واژه هاي مرتبط معنايي در يك نظام واحد است به طوري كه اين نظام بيانگر روابط ميان واژه ها باشد سير تحول نگرش به آموزش واژه،جايگاه واژه دررويكردهاي مختلف آموزش زبان،مؤلفه هاي گزينش واژگان براي زبان دوم آموزان،راهبردهاي آموزش آن،انواع روابط معنايي واژگان وروابط معنايي به كار رفته دراين مجموعه ازجمله مباحثي است كه دراين پژوهش مورد بررسي قرارگرفته است. درروش تحليل ساختار واژه، بخشهاي مختلف يك واژه آموزش داده ميشود،درنتيجه زبان آموز با معني پسوندها ،پيشوندها وريشه ها آشنامي شود وطريق به كارگيري اين وندها رابراي ساختن واژگان جديد فرامي گيرد. ازنتايج به دست آمده دراين پژوهش آن است كه آموزش واژه، بخش اصلي اين مجموعه به خصوص دردوجلد اول ودوم نبوده است و به خاطر رويكرد شنيداري–گفتاري نويسنده ،دستيابي به ساختارها ي زباني، اولويت اول مؤلف بوده وآموزش واژه درمرتبه ماهيت قراردارد . در جلد سوم اين مجموعه نيز از بين بخش هاي مختلف حوزه هاي معنايي به تضاد و ترادف توجه بيشتري شده و ديگر روابط معنايي مغفول مانده است. از نقاط قوت اين مجموعه استفاده از روش تحليل واژه در جلد چهارم است كه به شيوه اي كامل تر و نظام مند تر بدان پرداخته مي شد ميتوانست تاثير قابل توجهي در دانش واژگاني زبان آموزان سطح پيشرفته داشته باشد.