ارزيابي كتاب ايران‌شناسي (نسخۀ آزمايشي) از منظر زبان‌آموزان هشتاد و دومين دورۀ دانش‌افزايي

در بسياري از كشورهاي جهان، به‌ويژه كشورهاي اروپايي و آمريكا، آموزش زبان فارسي بخشي از رشتۀ ايران‌شناسي است. در اغلب اين كشورها، اگر نگوييم همۀ آنها، درس ايران‌شناسي به زبان انگليسي يا زبان رسمي همان كشور ارائه مي‌شود. اين بدان معناست كه دانشجويان رشتۀ ايران‌شناسي و شرق‌شناسي، در دو مسير نسبتاً جداگانه به يادگيري زبان فارسي و آشنايي با ايران مي‌پردازند. در حالي كه به كمك آموزش محتوامحور ميتوان به طور همزمان به آموزش زبان فارسي و ايرانشناسي پرداخت. هدف اصلي اين برنامۀ درسي، انتقال محتواي درسي (يعني آشنايي با ايران) است و يادگيري زبان فارسي يكي از پيامدهاي اين آموزش محسوب مي‌شود. در اين شيوۀ آموزشي، براي توليد هر درس، فرايندي علمي و حساب‌شده اجرا مي‌شود. اين فرايند از آموزشي كردن محتوا تا توليد تمرين‌ پيش مي‌رود. متن درس در درس‌هاي اول حدود 250 واژه است و به‌تدريج تعداد اين واژه‌ها به 450 واژه مي‌رسد. تمرين‌هاي پس از متن، از ساده به مشكل تنظيم شده‌اند و قالب آنها در تمام درس‌ها يكسان است. جلد اول مجموعة « ايران‌شناسي» براي سطح مياني و فوق‌مياني در نظر گرفته شده‌است. لذا براي كسب اطمينان از مناسب بودن كتاب براي اين سطوح، نسخۀ آزمايشي آن در هشتاد و دومين دورة دانش‌افزايي در سطوح مياني و پيشرفته تدريس شد. در پايان دوره، پرسش‌نامه‌اي به منظور سنجش رضايتمندي زبان‌آموزان از اين كتاب تهيه شد و توسط 82 فارسي‌آموز سطح مياني و پيشرفته تكميل گرديد. متغير‌هاي مورد نظر به صورت سوال‌هاي خيلي ساده در پرسش‌نامه مطرح گرديد و پاسخ‌ها بر روي مقياس پنج‌درجه¬اي (خيلي زياد- زياد- متوسط- كم- خيلي كم/خير) در طيف ليكرت تنظيم شد سپس با استفاده از نرم‌افزار 19 spss جدول توصيفي و نمودار آن براي هر متغير به دست آمد. با توجه به آمار به ‌دست آمده مي‌توان نتيجه گرفت كه هدف گروه مؤلفان مبني بر طراحي كتاب براي سطح مياني و فوق‌مياني، محقق شده‌است.