بررسي سير تاريخي و اصول روش شناختي آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان؛ موانع وراهكارها

ديدگاه ها، رويكردها و روش هاي آموزش زبان متاثرازديدگاه هاي فلسفي، روان شناسي و زبان شناسي است. خردگرايي وتجربه گرايي دوديدگاه مهم فلسفي هستند كه به عنوان بنيادهاي نظري، بر روان شناسي و زبان شناسي تاثير گذاشته اند. ازديدگاه هاي حاكم بر زبان شناسي نيز از سه ديدگاه اكتسابي بودن زبان، ذاتي بودن وتعاملي بودن زبان ياد مي شود. درزمينه ي آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان، با وجود اقدامات صورت گرفته، هنوز جاي كار باقي است، بنابراين براي حل مشكلاتي كه درزمينه ي آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان وجود دارد وبراي همگام ساختن آموزش زبان فارسي بادستاوردهاي نوين آموزشي بايد درسه بخش منابع آموزشي ، ابزارهاي آموزشي و روش هاي آموزشي تحولي صورت گيرد.دراين مقاله برآنيم تاضمن بررسي اصول روش شناختي آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان به بيان علل عدم همگرايي آموزش زبان فارسي با جريان كلي آموزش زبان بپردازيم و راهكارهايي رابراي همگام ساختن آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان با دستاوردهاي عام وجديدآموزش زبان ارائه دهيم.