مرگ عرفاني در داستان‏هاي مثنوي

انديشيدن به انسان و آفرينش و مرگ او از مسائل قابل توجهي هستند كه لازم است انسان دربارة آنها به تأمل بپردازد. در اين ميان سرانجام انسان، بيشتر از آغاز پيدايش او مورد سؤال قرار مي گيرد مفهوم «مرگ» از مفاهيمي است كه همواره انديشۀ آدميان را به خود مشغول داشته است و سخن هيچ يك از سخن سرايان فارسي از اين مقوله خالي نيست. اهميت اين مفهوم آنقدر زياد است كه به عنوان يكي از مهم ترين قسمت هاي فرهنگ انسانها محسوب مي شود. مولانا از مرگ واهمه اي نداشته است و مرگ را راهي براي رسيدن به حضرت حق و پيوستن روح به عالم معنا مي دانسته است بر همين اساس ما مرگ انديشي را از نگاه مولانا در اين مقاله به جهت نگاه عارفانه شان بررسي كرده ايم وموضوعات مربوط به مرگ را از نظر اين بزرگ آورده ايم كه تا با نوع نگاه عارفانه اش به مرگ و انديشه به آن آشنا شويم .در اين پژوهش كه به روش تحليلي – توصيفي انجام گرفته است، سعي شده است تا مسأله مرگ انديشي در شعر مولانا مورد نقد و تحليل قرار گيرد. و هدف بررسي ديدگاه و شيوۀ برخورد مولانا با اين مفهوم است.