مفهوم درد از ديدگاه مولوي

يكي از موضوعاتي كه جاي برجسته اي را در قلمرو انديشه و نظر مولوي ، به خود اختصاص داده است ؛ موضوع درد است . مولوي ، درد دروني را رهبر آدمي ، بيداركنندة روح و زايش گر معرفي مي كند. در نقطة مقابل ، بي دردي را باعث خود بيني ، غفلت و بي خبري مي داند . اين مقاله به روش تحليل متن و محتوا به واكاوي موضوع درد در آثار مولوي مي پردازد و نيز ، سيري است در اشارات تأمّل برانگيز اين عارف بزرگ دربارة تعريف درد، اهميّت درد در سير و سلوك ، منشأ و سرچشمة درد، نشانه ها و لوازم راه درد ، جايگاه درد، انواع درد، فوايد و اثرات درد، عوارض بي دردي ، عوامل درمان كنندة درد؛ و با اين نتيجه كه درد ، باعث حركت و شوق و لازمه حيات است ؛ و آن چه را كه اوصاف غير انساني است از وجود انسان مي زدايد و تا حد ممكن ، اوصاف روحاني را براي او محقق مي سازد تا انسان با التزام به اخلاق و اطوار اهل درد ، به انسان واقعي كه شايسته مقام خلافت الهي است برسد .