بررسي ذوالنون مصري از منظر احوال و اقوال او

ابوالفيض ثوبان بن ابراهيم ملقب به ذوالنون مصري از صوفيان بزرگ قرن سوم هـ.ق است. ذوالنون از نخستين نظريه پردازان تصوف است و چون انديشه و سخنان او در طريقت از اهميت بالايي برخوردار مي باشد، برخي از محققان از جمله نيكلسون او را پدر صوفيان خوانده اند. در زنجيره ي دانش او در علم حديث شاگرد مالك بن انس و در تصوف استاد متلكم بزرگ يعني بوسهل تستري بود. از ديدگاه ذوالنون شريعت ملازم طريقت است. او علاوه بر اينكه به سماع تمايل داشت، نخسين كسي بود كه خدا را با نام عشق مورد خطاب قرار داد. ذوالنون به عنوان يكي از چهره هاي تصوف، در ادبيات عرفاني ما حضور فعالي دارد، بنابراين شناخت او به درك بهتر اين آثار ياري مي رساند. با توجه به گستردگي مطالب، نگارنده سعي كرده در اين مقاله در دو بخشِ كلي، با عنوان اقوال و احوالِ ذوالنون، به بيان و بررسي مهم ترين زواياي زندگي و انديشه ي او بپردازد.