بررسي سبك ‏شناسانۀ نامه‏ هاي مولوي به زنان

مكتوبات مولانا حاوي نامه‏‌هايي است كه او به دانشمندان و بزرگان و آشنايان زمان خود نوشته است و بخش مهمي از انديشه‏‌هاي مولانا در اين نامه‏‌ها منعكس شده است. از آنجايي كه او خود آن‏ها را غالباً به نثر نوشته است، افكار مولانا در آن‏ها نسبت به ديگر آثارش چه بسا آشكارتر باشد. در ميان مكتوبات مولانا مخاطب چهار نامه زنان هستند. اين موضوع از اين منظر اهميت دارد كه نشان مي‏دهد، زناني بوده‏اند كه از نظر دانش در سطحي بوده‏‌اند كه مولانا با آنان مكاتبه داشته است. البته با توجه به اين‏كه تعداد نامه‏‌هايي كه مولانا به زنان نوشته، از نظر كمّي، اندك است، قضاوت را تا حدودي دشوار مي‏نمايد. بررسي انديشه‌‏هاي مولانا در اين چهار نامه به نوعي نگاه مولانا به زنان را بيان مي‏‌كند. دراين جستار كه به روش تحليلي – توصيفي و به شيوه كتابخانه اي انجام شده است ، اين چهار نامه از منظر سبك‏شناسي انتقادي بر پايۀ نظريات جفريز بررسي شده‌‏اند. در نظريۀ جفريز، استخراج ايدئولوژي حاكم بر متن اهميت بسياري دارد. استفاده از القاب محترمانه براي زنان، دفاع از عروسش در مقابل پسرش، عدم تحقير زنان از مهم‏ترين مسايلي است كه در اين نامه‌ها وجود دارد. البته در گزينش واژگان و يا نوع كاربرد اصطلاحات ادبي، تفاوت چنداني بين نامه‏ هاي مولانا به زنان و يا مردان وجود ندارد و اين موضوع ناشي از هنجار سبكي نامه ‏نگاري در روزگار مولاناست.