بررسي صفات پسنديده اخلاقي در دفتر اوّل ، دوم و سوم مثنوي مولانا

مولانا نمونه ي از جان هاي تلاشگر و سخت كوش است كه مي خواهد انسان را از بندهاي كهن رهايي بخشد، در آفاق فكري و كائنات انديشه و آرمان‌شهر معنوي مولانا، اخلاق اسلامي و انساني جايگاه رفيعي دارد. مثنوي درواقع دانش نامه اي معنوي است كه به ترسيم اخلاق مي پردازد، مولوي قالب داستان‌هاي خود را وسيله‌اي براي بيان مؤثر افكار و عقايد خويش برمي گزيند و به‌تبع آن انسان را به‌سوي داشتن اخلاق و منش بهتر رهنمون مي-سازد. پرسش هايي كه اين پژوهش بر مبناي آن ها بنياد نهاده شد اين است كه؛ مولانا كدام مضامين اخلاقي را در مثنوي در نظر داشته است؟ باوجود اين كه در نگاه اوّل، اين اثر، كتابي عرفاني مي‌باشد، چه صفات پسنديده ي اخلاقي در آن ذكرشده است؟ در اين پژوهش پس از بررسي دفترهاي اوّل، دوم و سوم مثنوي، تعداد 111 صفت پسنديده ي اخلاقي شناسايي گرديد و فراواني و ميزان درصد حضور هريك مشخص شد. آموزه هاي اخلاقي مولانا در مثنوي، تحت تأثير قرآن و احاديث قرارگرفته است. زبان ساده ي راوي، سادگي و بي‌پيرايگي لفظي، معني ژرف و سهل و ممتنع اشعار، از ويژگي هاي بارز اين شاهكار ادبي هستند.