بررسي و تحليل آفت هاي زبان در اشعار مولانا

زبان همانگونه كه توانايي خلق كاركردهاي مثبت و سازنده را دارا است و مي تواند نشان عشق و دوستي و صميميت و همدلي و وحدت تلقي گردد به همان اندازه مي تواند پيامدهاي سوء به دنبال داشته باشد. زيرا زبان را آفت هايي است كه اگر كنترل نگردد موجب برهم زدن آرامش و امنيت متكلم و مخاطب و حتي شخص غايب مي گردد. در قرآن زبان و جايگاه آن از بسامد بسيار بالايي برخوردار است. زبان در كلام پيشوايان ديني ما از جمله پيامبر(ص) و امام علي(ع) نيز از جايگاهي والا بهره مند است. اين پژوهش به بررسي آفت هاي زباني در اشعار مولانا اختصاص داده شده است تا از اين رهگذر انواع مختلف آفت هاي زباني از ديدگاه مولوي كه انساني عارف و جامعه شناس است، تبيين گردد، به طور كلي مي توان گفت هدف از اين پژوهش واكاوي آن دسته از آفت هاي مخرب زباني است كه بر روح و جان آدمي تأثير سوء مي گذارد. دستاورد پژوهش پيش رو حاكي از آن است كه آفت هايي همچون زياده گويي، ياوه گويي، فاش كردن اسرار، پريشاني ضمير، دوگانگي و دروغ گويي از بسامد بالايي در اشعار مولانا برخوردار هستند.اين پژوهش به شيوة توصيفي – تحليلي به رصد كردن نمونه هاي شعري محتوي آفت هاي زباني در اشعار مولانا پرداخته است.

the language pest that if control is not disturbed the peace and security of the person speaking and the audience even be absent. In the language of the Quran and its place of very high frequency. Language in the words of our religious leaders, including the Prophet (PBUH) and Imam Ali (AS) is an eminent place. This study examines the plague of language in his poetry dedicated to this through a variety of pests language of Rumi, the mystic and sociology, explaining Grddf In general we can say that the aim of this study is to analyze those destructive pests language of the soul and the soul affect. This research method is descriptive - analytical observation of samples in Rumi s poetic language the content of pests