بررسي ويژگي هاي عشق از ديدگاه عرفا و انديشمندان

عشق بنيادي ترين، كليدي ترين و متجلي ترين واژه است، اما علي رغم اين، بيان عشق به قدري سخت و دشوار است كه قلم سر مي شكند و فرو مي ماند. چرا كه عشق قديم است و از روز ازل به كار بوده. عهد عاشقي مربوط به روز الست است. عشق بي كرانه و لامتناهي است، محدويت نمي پذيرد، همان گونه كه ازلي است ابدي نيز هست، و تنها عشق است كه باقي است و همه چيز فاني. عشق ملاك و معيار حيات است، عشق براي عاشقان كفايت است و غير از عشق چيزي براي عاشق اعتبار و اصالت و ارزش ندارد. عاشق هرگز نمي ميرد بلكه جان ابدي مي يابد. عاشق در مذهب عشق كه وراي همه مذهب ها و آيين هاست، عبادت و شكر و قناعت مي ورزد. عشق به عنوان يك موهبت الهي در نهاد همه موجودات عالم به وديعه نهاده شده است تا از اين طريق بتوانند به كمال وجودي خويش برسند، عشق حقيقي منحصراً متعلق به خداوند است، اما عشـق مجازي هرگونه تعلق جز خداوند را شامل مي شود، با اين وجود انسان در عشق مجازي با اثرات و لوازم عشق حقيقي آشنا شده و مي تواند از طريق اين گونه عشق ‌ها به عشق حقيقي برسد. پس مي توان گفت عشق مجازي از اين ديدگاه مي تواند پلي براي عشق حقيقي باشد؛ آن‌ چه‌ در زندگي‌ آدميان‌ خودنمايي‌ مي‌كند، عشق‌ به‌ حقيقت‌ بي‌ همتاي‌ هستي‌ است‌ و عشق‌ مجازي اي كه‌ در عرصه هواهاي‌ نفساني‌ حضور دارد، چيزي‌ جز عشق‌ حيواني‌ نيست.