بوديسم در ادبيات معاصر

يكي از ويژگي هاي زبان و ادبيات فارسي، پيوند با مضامين و مفاهيم عرفاني به ويژه در شعر است. اگرچه در عصر حاضر، مضامين و مفاهيم عرفان كلاسيك ايراني، كه شاعران گذشته مانند حافظ و مولانا از آن استفاده مي كردند، ديگر نمود پيدا نمي كند؛ اما از آن جا كه عرفان جزء جدايي ناپذير ادبيات فارسي است و شعر بهترين حوزه براي به تصوير كشيدن عواطف و افكار دروني شاعر است، مي توان جلو ه هايي از اين مضامين را در اشعار اين دوره هم مشاهده كرد. در دهه هاي اخير نيز جريان هاي عرفاني جديد مانند: عرفان بودا، عرفان مسيحي و... فرهنگ ايران و به تبع آن ادبيات را تحت شعاع قرار داده است. رگه هايي از عرفان شرقي به ويژه عرفان بودا در شعر معاصر قابل ملاحظه است. «درد و رنج» و « رهايي» از جمله مضامين پركاربرد عرفان بودا در شعر معاصر است. يكي ديگر از اين مفاهيم «نيروانه» يا ميل به جاودانگي است كه شاعران معاصر توجه ويژه اي به آن داشته اند. اين مقاله بر آن است كه به بررسي مضامين، مفاهيم و اصطلاحات بوديسم در ادبيات معاصر به ويژه شعر بپردازد.