تحليلي بر اهميت صبر از ديدگاه مولوي

اخلاق و فضيلت اخلاقي كه كمال و سعادت انسان به آن بستگي دارد، مهمّ ترين و اساسي ترين مسأله ي بشريت از آغاز خلقت تا به امروز است و در اديان و آثار نويسندگان شرقي و غربي قبل از اسلام و بعد از آن به آن پرداخته شده است. مولوي با آراسته كردن خود به اخلاق حسنه و با شناخت فطرت انسان ها به نصيحت و پند و اندرزها مخاطبان پرداخته است. اين شاعر بزرگ وارسته با ايجاد سِنخيت بين روح و رواَن و بيانات و رفتارهايش توانسته، قلب انسان ها را نرم كند و آنان را با خود همگام نموده ، با پروردگارشان پيوند دهد. روش تربيتي وي مستقيم همراه با پذيرش و احترام به انسانيت انسان بوده و اصلاح و تغيير رفتار ديگران را با رويكرد تربيتي مبتني بر تغافل و مدارا و استفاده از تمثيل انجام مي داده است. صبر از مهم ترين مضامين عرفاني و مفاهيم اخلاقي موجود در مثنوي معنوي است كه در اين پژوهش، بر آن هستيم به تحليل آن از ديدگاه مولوي بپردازيم.