خوانش غزلي منتخب ازمولانا درپرتو منطق مكالمه‌اي ميخائيل باختين

مروري بر آثار مولانا و باختين وجود پديده‌ي چند صدايي، توجه به غير و هم چنين پديده‌ي مكالمه را به وضوح نشان خواهد داد. اين دو هرچند در جامعه‌اي متفاوت از يكديگر مي‌زيستند اما درديدگاه خود به منطق مكالمه و عوامل مرتبط با آن داراي شباهت‌هايي مي‌باشند. باختين براي انسان ماهيتي اجتماعي قائل بوده و با اين كه خود در جامعه‌ي تك صداي حكومت استالين مي زيست، همواره بر چند صدايي و وجود مكالمه استمرار مي‌ورزيد. از سويي ديگر مولانا نيز درآثار خود همواره برآن بوده است تا ارتباط بين عناصر مختلف دراثر را برقرار نمايد كه همين امر موجبات توجه وي به پديده‌ي چند صدايي و مكالمه را فراهم آورده است. درآثار وي عوامل مذكور با ديالكتيك توحيدي موجود درافكار و عقايد مولانا آميخته شده و همين امر خوانشي متفاوت از منطق مكالمه و پديده گفت و گو را فراهم مي‌سازد. مطالعه‌ي حاضر عهده دار خوانش غزلي منتخب از مولانا از طريق چارچوب منطق مكالمه‌اي ميخائيل باختين است و در همين راستا منطق مكالمه و عناصر مرتبط با آن از ديدگاه مولانا و باختين با يكديگر مقايسه شده اند. نتيجه اين كه با وجود شباهت‌هايي در ديدگاه ايشان به منطق مكالمه و ارتباط گرايي، عوامل مذكور در آثار مولانا به صورت ديالكتيك عرفاني و فراتر از مرزهاي اجتماعي خود را نمايان مي‌سازند.