بررسي آيات قران در ديوان شمس مولوي

قران ديبايي دو رويه است بعضي از اين روي بهره مي يابند وبعضي از آن روي و هردو راست است چون حق تعالي مي خواهد كه هر دو قوم ازاو مستفيد شوند . شعر فارسي را در جايگاه ارزشمند خود مي توان برخاسته ومتاثر از بزرگ ترين كتاب نثر و ادب . قران كريم دانست . يك شاعر بزرگ پارسي گو با توجه به عقايد وفرهنگ خويش اگر با آيات وداستانهاي پند آموز قران . اصطلاحات قراني و در بعضي موارد عرفان اسلامي آشنا نباشد نمي تواند چنين اشعار زيبا وروح پروري را به جامعه بشريت تقديم نمايد. در اين راستا توسل به تمثيل و حكايات واشاره به ايات قراني در رساندن پيام هاي انساني از بهترين راه هاي ارشاد بشر است . در اثار ادبي – عرفاني ايران دريايي بيكران از معارف الهي كه برگرفته از ايات قران مجيد است نهفته مي باشد. آنچه بزرگاني چون مولانا وعطار وسنايي را جاودانه ساخته است پرداختن به مسائل كوچك وابتدايي روزمره نيست اين نفوذ معنوي برخاسته از چشمه هاي جوشان معارف الهي است . غزليات مولانا در شعر وادب عرفاني مقام ويژه اي دارد او يكي از برترين غزل سرايان عرفان اسلامي است .جلال الدين محمد مولوي در اكثر مباحث خود در ديوان شمس از آيات قران بهره برده است . اوبه عنوان يك مسلمان متعهد قران را به عنوان يك منبع الهي وبزرگ ترين الگوي عالم انسانيت مطرح مي سازد .و به هيچ عنوان ترديد نداشته كه قران وحي مطلق ونهايي الهي است .پيچيدگي و دشواري پژوهش در آثار مولانا به دليل عظمت او در اشعارش بر صاحب نظران پوشيده نيست .ديوان شمس به دليل گستردگي واژگان در ميان مجموعه هاي شعر عرفاني به خصوص در ميان آثار غزلسرايان استثناست اين گسترش وتنوع ناشي از وسعت دامنه معاني مورد نظر وتعبيرات اوست . كار اين تحقيق بررسي ديدگاه هاي مولوي در هنگام سرودن غزليات شمس است كه گرچه از لحاظ روحيات وسلوك معنوي با زماني كه مثنوي معنوي را مي سرود بسيار متفاوت بوده است ولي در هر دو زمان توجه بي شائبه اي به قران كريم داشته است . دراين مقاله سه تقسيم بندي براساس مضامين ومطالب مهم ابيات پيرامون قران مجيد صورت گرفته وبه اقتضاي مفاهيم به توضيح وتفسير آن پرداخته شود . اين سه بخش شامل : 1. الفاظ ايات قراني در ديوان شمس . / 1.1 صفت هاي باري تعالي 2. موضوعات مرتبط با قران مجيد در ديوان شمس ./ 2.1 موضوعات عرفاني 3. قصص قراني ./3.1 نام پيامبران