سيماي دنيا در مثنوي مولانا و ديوان حافظ

مفهوم دنيا مفهو مي است كه تمامي فرهنگ وجوامع بدان پرداخته اند وباديدي منفي آن راتوصيف كرده اندحتي خداونددر قران كريم ازدنياباتعابيري چون «دارلغرور»و«متاع قليل»يادمي كندشاعران وعارفان كه حكيمان زمانه خويش به شمارمي روندنيز مضمون دنيارادر آثارشان گنجانده اندشاعراني چون رودكي وناصرخسرو وفردوسي وخيام وباباطاهروسعدي .مولانا وحافظ كه يكي عارف است كامل وديگري شاعري است تمام عيارنسبت بدين مفهوم دقت نظرداشته اندوباديدي منفي ان را موردبررسي قرارداده اند واين نگرش از اصل واساس دنيا سرچشمه ي گيردكه پوچ وناپايداروگذرا وبي وفاوفريبكاراست واين نگاه در ميان تمامي عابدان وزاهدان وعارفان يكسان مي باشد.دنياي كه خافظ ومولاناترسيم مي كنندازآن جهت منفوررومطروداست كه انسان راازيادخداغافل مي سازدوبه امورناپايدارومجازي معطوف مي سازددنيادرنظرانان دمي بيش نيست وشايسته نيست آدمي خودراگرفتاردمي سازد،دوشاعرنامي معتقدندكه دنيا مسببات غفلت وغيبت انسان راازدرگاه معشوق فراهم مي كند اگردنيا به عنوان ابزاري در رسيدن به معشوق وفنا في الله وبقابالله قرارگيرد ممدوح است واگر خود به عنوان هدف ومقصود مطرح شود مذموم است.مولاناوحافظ درنگوهش دنيا عقايدمشتركي دارند وصفات وويژگي ها وتشبيهات مشتركي رابه كارمي برند.صفات دنيا درباورآنهاعبارتنداز:فريبكارونيرنگ باز،هيچ وپوچ،فاني وناپايدار،بدعهدوسست عهد،بي وفاوكج رفتار،سفله طبع وسفله پرور،واژگونه ووارونه كار،اندوه زا واندوه بار.وآن را به زن جادوگر،عجوزه،زندان،دام،خرابه،رباط،بازيچه،راهزن،خواب،بيابان وشب تشبيه مي كنند.دراين پژوهش سعي شده است تا ضمن تعريف دنيا وبيان بعضي صفات آن اززبان بزرگان،بررسي ديدگاه هاي مولاناوحافظ ترسيم شود وسپس به تبيين ويژگي ها وتشبيهات مشترك دنيا از زبان اين دوشاعربلنداوازه پرداخته گردد،بيان وجوه افتراق ان خود رساله جداگانه اي مي طلبدودراين جستارمجال پرداختن بدان ممكن نيست.