تحليل بيشترين زمان اجراي برنامه ها براي كاربردهاي اويونيك

استفاده از سيستم هاي نهفته در كاربردهاي هوانوردي از اهميت بسزائي برخوردار است. در اغلب سيستمهاي نهفته بايد محدوديت‌هاي زماني و نيازمنديهاي بي درنگي برآورده گردد. نيازمندي بي درنگي در يك سيستم بدين معناست كه پردازش قبل از يك مهلت مشخص تمام گردد. با توجه به اينكه زمان اجراي يك وظيفه بر روي يك سخت افزار مشخص در اجراهاي مختلف متفاوت است، زمانبند بي درنگ براي اطمينان از برآورده شدن مهلت وظايف، بايد طولاني ترين مدت زمان اجراي يك وظيفه يا همان بيشترين زمان اجراي (WCET) آن اطلاع داشته باشد. در اين مقاله به بررسي روشهاي تخمين بيشترين زمان اجراي برنامه ها پرداخته شده است و نقاط قوت و ضعف هر يك از اين روشها بررسي گرديده است. روش اندازه گيري گرچه ساده و آسان مي باشد اما مقدار تخميني مطمئن نيست. در مقابل روش تحليل ايستا روشي مطمئن بوده و تلاش مي گردد كه مقدار بيش تخمين كم گردد و مقدار تخميني به مقدار واقعي نزديك باشد اما موفقيت آن وابسته به تحليل زماني سخت افزار مي باشد. براي كاربردهاي اويونيك مطابق با استانداردها روشهاي صوري پيشنهاد گرديده است.