بررسي و اولويت بندي توان هاي توسعه گردشگري باروش ويكور نمونه مورد مطالعه: (روستاهاي هدف گردشگري استان گيلان)

توسعه گردشگري به عنوان يكي از مهمترين راهبردهاي برنامه ريزي است. زيرا رشد سريع صنعت گردشگري در دنيا، برنامه ريزي براي توسعه آن و همگام شدن با جريان هاي برنامه ريزي توسعه گردشگري را ضروري مي نمايد. رتبه بندي زيرساخت ها و تعديل نابرابري در مناطق مختلف يكي از اقدامات اساسي توسعه گردشگري است. بدين منظور هدف پژوهش حاضر بررسي و رتبه بندي روستاهاي استان گيلان براساس 6 شاخص توسعه گردشگري(دسترسي به امكانات گردشگري، جاذبه هاي طبيعي، ژئوتوريسم، تاريخي، فرهنگي و مذهبي) مي باشد. روش پژوهش توصيفي- تحليلي و روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي-اسنادي است. نتايج اين مطالعه كه با استفاده از مدل هاي آنتروپي و ويكور به انجام رسيده است، نشان مي دهد روستاي امام زاده ابراهيم با ضريب اولويت 0.5 بالاترين رتبه و روستاي سراوان با ضريب اولويت 0 پايين ترين رتبه را به خود اختصاص داده است. بدين ترتيب روستاهاي داراي رتبه بالاتر در اولويت براي سرمايه گذاري و برنامه ريزي جهت جذب گردشگر مي باشند.