سياست قيمت آب راهكاري براي حفاظت از منابع آب

با عنايت به كاهش شديد كميت و كيفيت منابع آبي شهري بخصوص در مناطق خشك و نيمه خشك جهان و كاهش روزافزون آن، وضع محدوديتهايي برمصارف خارجي اين عنصر گرانبها الزامي است تا به كمك آن بتوان تقاضاي آب را كاهش يابد. در اين راستا كاهش آب مصرفي در فضاي سبز با افزايش درست و مناسب قيمت آب مصرفي يكي از راهكارهاي بهينه است. اما اگر اين افزايش درست اعمال نگردد، كاهش كيفيت و كميت فضاي سبز و به تبع آن تاثير عمدة اقتصادي بر فضاي سبز و به مخاطره افتادن محيط زيست را شاهد خواهيم بود كه اين تاثير منفي اقتصادي، خود را بصورت تنشهايي بين فضاي سبز و تامين كنندگان منابع آبي نشان خواهد داد . ما در اين مقاله الگوهاي مناسب قيمت گذاري آب در بخش فضاي سبز را ارائه داده ايم تا به مدد آنها بتوان به حفاظت منابع آب در فضاي سبز شهري(دولتي يا خصوصي) و كاهش اثرات زيست محطيي دست يافت. اين الگوها با در نظر گرفتن هردو جانب فضاي سبز و واحدهاي عرضه كننده آب شهري ارائه شده است . الگوهاي تعيين تعرفه ارائه شده در ا ي ن مقاله شامل قيمت گذاري آب براساس نرخهاي بلوكي فزاينده، تعيين ميزان مصرف برمبناي ساختارهاي نرخي (بودجه بندي آب براساس ساختارهاي نرخي) و ساختارهاي نرخي فصلي مي باشد. در راست اي ارائه الگوها، معايب و مزاياي هريك از الگوهاي قيمت گذاري به اختصار مورد بررسي قرار گرفته اند. همچنين استراتژيهاي غير وابسته به قيمت براي حفاظت از منابع آب شامل: اقدامات و فعاليتهاي آموزشي و توسعه اي، سياست گذاري و اقدامات كنترل ي و نظار تي ني ز در اي ن مقاله مورد بحث و بررسي قرار گرفته اند.