اثرات اكوفيزيولوژيكي سس افتيمون (Cuscuta epithymum) بر محتوي آب نسبي برگ و شاخص سطح برگ بادرنجبويه (Melissa officinalis) و ريحان (Ocimum basilicum)

به‌منظور بررسي اثر سس افتيمون بر محتوي نسبي آب و شاخص سطح برگ گياهان دارويي ميزبان آن آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در مزرعه تحقيقاتي گياهان دارويي دانشگاه شاهد در سال 1394 با سه تكرار اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل دو گياه ميزبان سس (بادرنجبويه و ريحان) و سس افتيمون در دو سطح (بدون سس و آلوده به سس) بود. شاخص سطح برگ و محتوي نسبي آب برگ صفت هاي مورداندازه‌گيري بودند. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه تيمارهاي به‌كاررفته در اين آزمايش تأثير معني‌داري بر صفت محتوي نسبي آب برگ داشتند و تيمار سس بر شاخص سطح برگ در سطح يك درصد معني‌دار شد. گياهان آلوده به سس شاخص سطح برگ و درصد محتوي نسبي آب برگ كمتري نسبت به شاهد داشتند. با توجه به نتايج جدول مقايسه ميانگين گياه ريحان با 54/ 75% محتوي نسبي آب بيشتري نسبت به گياه بادرنجبويه با 71 /31 %دارد. گياه ريحان بدون سس با 19/ 81 % بيشترين محتوي نسبي آب را داشت كه البته ازلحاظ آماري با گياه ريحان آلوده به سس تفاوتي ندارد و كمترين آن مربوط به گياه بادرنجبويه آلوده به سس است. با توجه به اهميت گياهان دارويي بادرنجبويه و ريحان، سس افتيمون تأثير منفي بر آن‌ها داشت.