كاربرد گياهان در پالايش آلودگي هاي محيطي (فلزات سنگين)

باتوجه به گسترش روز افزون غلظت آلودگي ها و بخصوص فلزات سنگين در محيط، تصفيه ي اين آلاينده ها جهت حفظ سلامت محيط و تجديد اكولوژي امري اجتناب ناپذير است. استفاده از گياهان جهت تصفيه ي آلودگي هاي محيطي (گياه پالايي)، يك تكنولوژي جديد و ارزشمند و دوستدار محيط زيست است كه به كمك آن مي توان با استفاده از گياهان به طور طبيعي (استفاده از هايپر اكوموليتور ها، چمن ها و يا جلبك ها در رابطه با آلودگي هاي آب) و يا گياهان ترانس ژنيك (گياهان مقاوم سازي شده و اصلاح شده با كمك مهندسي ژنتيك)، منابع آب و خاك آلوده شده با فلزات سنگين را تصفيه و پاك نمود. گياه پالايي در مقايسه با روش هاي مكانيكي و سنتي پالايش خاك روشي بسيار كم هزينه و به عنوان يك تكنولوژي سبز، خوشايند و مورد اقبال عموم تلقي مي گردد. البته اين تكنيك بهترين كارايي را در سطوح پايين آلودگي دارد. زيرا در آلودگي با مقياس بالا ممكن است يا رشد گياه محدود شود و يا منجر به طولاني شدن مدت زمان تصفيه ي آلودگي شود. گياه پالايي با توجه به نوع گياه پالايش كننده، نوع آلاينده و تغييراتي كه گياه در آلاينده به وجود مي آورد تكنيك هاي متفاوتي دارد. اين تكنيك ها شامل Phyto Extraction-Phyto Stabilization-Rhizo Filtration-Phyto Degradation-Phyto Volatilization مي باشد. اين تكنيك ها به ترتيب در استخراج، تثبيت، تصفيه، تخريب (تنزل يا تغييرشكل) و استخراج آلاينده به صورت بخار نقش دارند.