اثر تنش خشكي ناشي از پلي اتيلن گلايكول بر جوانه زني واريته هاي ذرت

ذرت از جمله گياهان زراعي مهم در ايران به شمار مي‏رود كه سطح زير كشت آن 25/ 0 ميليون هكتار و توليد آن معادل 65 /1 ميليون تن مي‏باشد و توليد 8/ 2 درصد از كل غلات را به خود اختصاص داده است. هدف از اين پژوهش بررسي اثر تنش خشكي (صفر، 3-، 6- و 9- بار) بر جوانه‏زني 3 واريته ذرت هيبريد (500، 640 و 704)، با استفاده از پلي اتيلن گلايكول بود. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با 4 تكرار در شرايط كنترل شده، درون انكوباتور آزمايشگاه تكنولوژي بذر دانشگاه كشاورزي و منابع طبيعي رامين در سال 1390 انجام شد. در تمام سطوح خشكي صفات رشدي شامل سرعت و درصد جوانه‏زني، طول و وزن خشك ريشه‏چه و ساقه‏چه و در نهايت ارتفاع گياهچه كاهش يافت و روند نزولي در آن‏ها مشاهده شد. با توجه به تنوع صفات در پتانسيل‏هاي 3- و 6- بار مي‏توان گفت كه اين بازه، بهترين محدوده براي تعيين ميزان تحمل هيبريدهاي ذرت به تنش خشكي بود و در تنش‏ بالاتر (9- بار)، اكثر هيبريدها به ندرت قادر به توليد ميزان بسيار اندكي ريشه‏چه و ساقه‏چه شدند. به طور كلي هيبريد 500 به شرايط تنش خشكي پاسخ مطلوب‏تري داد، با تكرار اين آزمايش در مراحل ديگر رشد در شرايط مزرعه با اطمينان بيشتري مي‏توان كشت اين رقم را در مناطق تحت تنش توصيه كرد.