سنجش و ارتقاي فرهنگ كارآفرينانه در ميان دانشجويان كشاورزي: تدوين مدل مفهومي

با توجه به رشد بيكاري در ميان دانش‌آموختگان آموزش عالي كشاورزي، يكي از مهم ترين راهبردهايي كه در سال هاي اخير توسط بسياري از صاحبنظران مطرح شده، توسعه كارآفريني است و در اين ميان، فرهنگ كارآفريني به عنوان يكي از عوامل مهم رشد و توسعه كسب و كار و كارآفريني مطرح مي باشد. براين اساس، مقاله حاضر درصدد است تا به بحث در خصوص فرهنگ كارآفرينانه در ميان دانشجويان كشاورزي بپردازد و ابعاد مورد تاكيد مقاله كنكاش در دو مقوله سنجش فرهنگ كارآفرينانه و عوامل اثرگذار بر سطح فرهنگ كارآفرينانه دانشجويان است. اين مقاله به صورت مروري - تحليلي به رشته تحرير درآمده و اطلاعات مورد نياز از طريق مطالعه و تحليل دقيق ادبيات نظري و پيشينه داخلي و خارجي، به روش كتابخانه اي گردآوري شد. براساس يافته هاي به دست آمده، جهت سنجش فرهنگ كارآفرينانه دانشجويان از مدل چهار مولفه اي شامل خصيصه هاي كارآفرينانه، ارزش هاي كارآفرينانه، طرزفكر كارآفرينانه، و فرهنگ كارآفرينانه استفاده مي شود. براساس الگوي طراحي شده، عوامل چهارگانه اي شامل: عامل آموزشي، عامل پژوهشي، عامل اطلاع رساني، و عامل خدمات حمايتي بر سطح فرهنگ كارآفرينانه دانشجويان اثر مي گذارد. براين اساس، جهت ارتقاي فرهنگ كارآفرينانه دانشجويان لازم است تا اقداماتي مانند ارايه برنامه هاي اثربخش آموزش كارآفريني، استفاده از روش هاي مناسب تدريس، هدايت پروژه هاي درسي در راستاي كارآفريني، انجام تعاملات با دانشگاه ها و موسسات تحقيقاتي، و ايجاد فرصت هاي شغلي در دانشگاه براي دانشجويان صورت گيرد.