تطبيق جلوه هاي مكتب سوررئاليسم در شعر معاصر ايران و فرانسه (بررسي موردي: اشعار يدالله رؤيايي و لويي آراگون

سوررئاليسم مكتبي هنري و ادبي است كه در فاصله جنگ‌هاي اول و دوم جهاني در اروپا شكل گرفت. زادگاه اين مكتب كشور فرانسه بود. اين جريان فكري در ادامه مكتب دادائيسم به وجود آمد. ديدگاه اين مكتب بر عقايدي چون واقعيت و رؤيا، نگارش اتوماتيك، پوچي، تحريك مردم، هرج و مرج طلبي و... استوار است. لويي-آراگون(1897-1982) از مشهورترين سوررئاليست هاي فرانسه در سال1924م. همراه پل إلوار و آندره برتون، يكي از بانيان سه گانه ي سوررئاليست و هم كارشان در انتشار مجله ي انقلاب سوررئاليستي شد. در ايران نيز از جريان هاي مهمِ شعري، حجم گرايي است كه در سال1348م. با انتشار بيانه ي شعر حجم رسميت يافت. يدالله رؤيايي در شمار سردمداران اين گرايش شعر فارسي، تمركز ويژه اي بر شكل و فرم شعر داشته و محتوا در شعرش چندان جايگاهي ندارد. اين پژوهش در صدد است تا با روش تحليلي و براساس چارچوب مكتب آمريكايي ادبيات تطبيقي به بررسي جلوه هاي سوررئاليسم در شعر دو شاعر مورد نظر بپردازد و يافته ها نشان داده كه هر دو شاعر با تأثير پذيري عميق از اين مكتب به بيان اوضاع محيط خود و جامعه در قالب مؤلفه هاي زباني چون انعكاس تصاوير پارادوكسي، پيوند آزاد، آشنايي زدايي و هنجارگريزي نحوي، هذيان گويي، گرايش به زبان نثر و... پرداخته و درد و احساس خود را در اين قالب شعري و زبان آشفته فرو ريخته اند.