ادبيات تطبيقي و روايت‌شناسي باختين: گفتگوي كرونوتوپي خودِ فرانسوي و غير فرانسوي در فيلم گذشته اثر فرهادي

يكي از بخش هاي پژوهش در حوزة ادبيات تطبيقي، مطالعة متون غير نوشتاري مانند فيلم است. ادبيات و هنر تطبيقي با رويكردي بينارشته‌اي به تحليل ارتباط سيال خود و ديگري مي‌پردازد و حقيقت ناپايانِ انساني در روابط بينافردي را واكاوي مي‌كند. ادبيات تطبيقي، محمل مناسبي جهت رويكردي روايت‌شناسانه به فيلم سينمايي گذشته (2014) اثر فرهادي است. ادبيات روايي و بالاخص سينما، تجلّي‌گر تقلّاي سوبژه انساني در يافتن باوري از خويشتن خويش است. با به‌كارگيري مفهوم كرونوتوپِ باختيني، حركت گفتگويي خود به سمت ديگري را مورد بررسي قرار مي دهيم. بر آنيم تا امكان مكالمه‌ي ميان متن هنري و بافت فرهنگي آن را در بستر ادبيات تطبيقي، مورد بررسي قرار دهيم. بدين منظور، روايت تصوير فرانسه و سيّاليت هويت غيرفرانسوي در كرونوتوپ‌هاي «سفر»، «پاريس-2014»، «ديدار»، «خانه‌ي آشفته»، «بحران» و «آستانه» را دنبال خواهيم كرد. روايت‌ها از خود و گفتگوي شخصيت‌ها به يك زبان واحد (فرانسوي) علي‌رغم ناتواني در برقراري رابطه و درك متقابل در طول فيلم، مصداق بارزي از عبور روايت از مباحث زباني به‌سوي مضامين جهان‌شمول احساسي است.