راهكارها و اهميت بازآفريني الگوهاي سنتي و بومي به منظور جلوگيري از آسيب هاي معماري وارده بر ساختارهاي سنتي و حفظ آنها، باتمركز برسكونتگاه هاي كوهستاني منطقه اورامانات

اقليم و توپوگرافي هر منطقه و بكارگيري مصالح بوم آورد براي ساخت و ساز سكونتگاه ، علاوه بر حرمت به طبيعت و ارزشمند شمردن آن سبب تلفيق زيستگاه با طبيعت و درهم تنيده شدن دست سازه ها با طبيعت مي شود.تركيب عالمانه دست سازه ها با محيط نه تنها سبب انسجام بلكه سبب يكپارچگي و پويايي و همچنين استقبال و پذيرش ساكنين آن سكونت گاه مي گردد ،اين مسئله چه در اقليم گرم و خشك و چه كوهستاني و يا هر اقليم ديگر تعميم مي يابد.اين مقاله مي كوشد با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و بررسي نمونه ها اهميت بازآفريني الگوي سنتي و بومي و همچنين آسيب شناسي معماري مدرن در سكونتگاه هاي سنتي كوهستاني با تمركز بر سكونتگاه هاي منطقه ي اورامانات بپردازد. هدف از اين نوشتار بيان اهميت چنين بافت هاي اصيلي به منظور حفظ سنت هاي بومي ساخت و ساز و همچنين ارائه راهكارهايي به منظور حفظ بافتهاي سنتي چنين مناطقي مي باشد.روستاهاي منطقه ي اورامانات بدليل موقعيت جغرافيايياين ناحيه كاملاً با محيط اطراف درهم تنيده ، بناها و فرم منطقه هر كدام تكميل كننده ي ديگري شده.تقريبا تمامي روستاهاي اورامانات از نوع روستاهاي پلكاني يا طبقاتي هستند كه ساخت بنا و معابر كاملا پيرو ساختار تيپولوژي بستر مي باشد.