توسعه پايدار و لزوم حفظ معماري مردمي و بومي در اورامان تخت

انسان و طبيعت به عنوان دو عنصر از جامعه و در ارتباط با هم؛ دو عنصري هستند كه تغييرات اساسي در رابطه وجودي را پديد ميآورند و مبناي هر روند تكاملي در اين راه هستند. يكي از نظراتي كه در ساليان گذشته در رابطه با فعاليتهاي انسان و به ويژه در ارتباط با محيط زيست مطرح شده است حركت در جهت توسعه پايدار است. توسعه پايدار توسعه اي است كه نيازهاي كنوني جهان را مرتفع مي سازد؛ بدون آنكه توانايي نسل هاي آينده را در دستيابي به نيازهايشان با مشكل مواجه نمايد. عمده ترين و تاثيرگزارترين عنصر كالبدي در اين زمينه سكونتگاه و مسكن انسان است. ساختن براي بشر يك ضرورت است و معماري از آثار ناشي از خلقت انسان است. براين اساس روح معماري توسط مردم رشد ميكند و ما اين معماري را معماري توده و يا معماري مردم مي ناميم. معماري مردمي؛ معماري طبيعي و محلي مردم يك سامان است. معماري بومي؛ روش طراحي عموميت يافته اي است كه از معماري مردمي زاييده شده است. معماري روستا نخستين نمونه معماري مردمي و بومي است. خانه روستايي نخستين گونه ي معماريست كه در انجام آن، كمال تعقل، منطق و درستي به كار گرفته شده است. معماري روستايي در مناطق غربى ايران با گذشت زمان، تكامل يافته و داراي بنيان هاي نظري ويژه خود است. يكي از اين مناطق اورامانات واقع در استان كردستان است. با توجه به فعاليتهايي كه در جهت دستيابي به توسعه پايدار در مناطق روستايي كشور در حال انجام است؛ لزوم توجه به مقوله توسعه پايدار و ارتباط آن با معماري مردمي و بومي مناطق روستايي كشور، ضروري به نظر ميرسد. روش پژوهش بر پايه روش توصيفي-تحليلي بوده و شيوه گردآوري اطلاعات نيز كتابخانه اي، اسنادي مي باشد. ابتدا به شرحي از مباني و تعاريف توسعه پايدار پرداخته و سپس از رابطه ميان توسعه پايدار و محيط زيست و سكونتگاه انسان سخن به ميان خواهد آمد. منطقه اورامان تخت معرفي خواهد شد. معماري مردمي و معماري بومي معرفي و ويژگيهاي آنها برشمرده خواهد شد و در ادامه ويژگيهاي معماري اورامان تخت برشمرده خواهند شد.