بررسي برخي خصوصيات رويشگاهي گونه دارويي Origanum vulgare L. در ديمزارهاي روستاي گودري سلاخ شهرستان بجنورد

گياه مرزنگوش يكي از گياهان دارويي و معطر است كه در رويشگاه‌هاي طبيعي در نواحي كوهستاني و سرد كشور يافت مي‌شود. اين گياه به علت اسانس زياد آن مورد توجه مي‌باشد. در طب سنتي به عنوان محرك اشتها، نيرو دهنده، مسكن سرفه و سياه سرفه، رفع آسم و دردهاي عصبي، رفع تشنج و نزله هاي روده و معده و نيز مداواي يرقان و زردي استفاده مي شود. از اسانس مرزنگوش براي التيام و ضدعفوني زخم ها استفاده مي‌شود. مطالعه حاضر به منظور معرفي خصوصيات بوم‌شناختي گونه مرزنگوش در اراضي زراعي ديم روستاي گودري سلاخ شهرستان بجنورد انجام شد. مشخصات اقليمي، زمين‌شناسي، تيپ رويشگاه، اندازه‌گيري متغيرهاي رويشي و تجزيه فيزيكي و شيميايي خاك براي گياه در رويشگاه آن انجام گرفت. نتايج نشان داد كه اين گونه در اراضي مورد مطالعه با بارندگي متوسط سالانه 295 ميليمتر، دماي متوسط سالانه 28/11 درجه سانتي‌گراد و اقليم نيمه¬خشك سرد رويش مناسبي دارد. اين گونه در دامنه‌هاي شمال غربي اراضي ديم در ارتفاع 1400 تا 1600 متري از سطح دريا استقرار يافته‌است. در اراضي مورد مطالعه خاك داراي بافت لومي، 91/7 pH= ، 98/0 EC= ميلي موس بر سانتيمتر و 5/11 CEC= سانتي‌مول بر كيلوگرم مي‌باشد. ميانگين پوشش تاجي، توليد، قطر بزرگ و كوچك گياه در منطقه به ترتيب 1334 سانتيمتر مربع، 15/30 گرم، 48 و 32 سانتيمتر در هر پايه بود.