نقش گياهان دارويي جنگلي و مرتعي در حفاظت از عرصه‌هاي منابع طبيعي

كشورايران بدليل تنوع اقليم، خاك ، موقعيت جغرافيايي و وسعت گستره ارتفاعي داراي تنوع زيستي بالايي بوده در نتيجه يكي از بهترين مناطق رشد گياهان دارويي مي‌باشد. شناخت توان اكولوزيكي و روشهاي صحيح بهره برداري از ضروريات بهره برداري از گياهان دارويي عرصه هاي طبيعي كشور است. نظر به اهميت اقتصادي گياهان دارويي ، بهره برداران با آگاهي از ارزش اقتصادي آنها و در راستاي درآمد پايدار، خود عاملي موثر و نيرومند جهت حفاظت و احياء آنها و بصورت غير مستقيم حافظ عرصه ‌هاي منابع طبيعي و ذخاير ژنتيكي آن خواهند بود. جايگاه گياهان دارويي در سياست سازمان جنگلها، مراتع و آبخيزداري كشور در قالب حفظ، احيا، توسعه و بهره‌برداي است. در اين ميان برنامه ريزي جهت ترويج كشت گياهان دارويي چند ساله مثل گل‌محمدي در ديمزارهاي كم بازده و مراتع تخريب شده، باعث ايجاد پوشش گياهي مناسب و حفاظت از آب و خاك شده ،از فرسايش ناشي از شخم ‌هاي مكرر سالانه نيز جلوگيري خواهد نمود. اين مقاله با هدف تحليل شرايط موجود گياهان دارويي در عرصه هاي طبيعي ،از يك سو درصدد جهت دهي به طرحهاي تحقيقاتي و از طرف ديگر درتلاش براي ايجاد حساسيت در سياستگزاري ارگانهاي زيربط در اين زمينه مي‌باشد.