مقايسه دو روش يادگيري مبتني بر تيم تعديل شده و روش سنتي بر دانش احياي قلبي ريوي دانشجويان رشته پرستاري

كمبود دانش و مهارت پرسنل درمان در احياي قلبي ريوي به عنوان فاكتوري در پيامد هاي نامطلوب ايست قلبي قربانيان شناخته شده است. يادگيري مبتني بر تيم يك استراتژي آموزشي نوين مي باشد كه مورد توجه جوامع آموزش پزشكي قرار گرفته است. با توجه به اهميت ارتقاي كيفيت آموزش احياي قلبي ريوي، هدف از انجام اين مطالعه مقايسه دو روش يادگيري مبتني بر تيم تعديل شده و روش سنتي بر دانش احياي قلبي ريوي دانشجويان رشته پرستاري بود. پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي مي باشد كه جامعه آماري آن شامل كليه دانشجويان رشته پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي حضرت فاطمه (س) شيراز بوده كه از ميان آنها 50 دانشجوي سال سوم رشته پرستاري به روش تصادفي ساده انتخاب و به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. درگروه آزمايش، احياي قلبي ريوي به دانشجويان به روش يادگيري مبتني بر تيم تعديل شده و در گروه كنترل به روش سنتي آموزش داده شد. ابزار هاي مورد استفاده جهت جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه آزمون خودساخته سنجش دانش و چك ليست سنجش مهارت احيا بود. نتايج با استفاده از نرم افزار SPSS-19 و بهره گيري از آزمونهاي آمار توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در هر دو گروه اختلاف معناداري در نمرات دانش دانشجويان بعد از آموزش نسبت به قبل از آموزش ديده شد (001/0 P). همچنين اختلاف معناداري در نمرات پس آزمون دانش گروه يادگيري مبتني بر تيم تعديل شده نسبت به سنتي وجود داشت (007/0 P). از طرفي نمرات يادداري دانش در گروه يادگيري مبتني بر تيم تعديل شده بر خلاف گروه سنتي اختلاف معناداري با نمرات پس آزمون نداشت كه نشان دهنده يادگيري بهتر و موثرتر با ماندگاري بيشتر در گروه يادگيري مبتني بر تيم تعديل شده مي باشد. به نظر مي رسد كه روش آموزش مبتني بر تيم مي تواند به عنوان روشي موثر براي يادگيري موثرتر در دانشجويان علوم پزشكي مورد استفاده قرار گيرد.