تاثير بكارگيري فناوري اطلاعات بر اثر بخشي آموزش مدارس دوره دوم متوسطه منطقه 5 آموزش و پرورش شهر تهران

امروزه فناوري اطلاعات، نقش اساسي در حوزه هاي گوناگون بازي مي كند. يكي از حوزه هايي كه با ورود فناوري اطلاعات، دچار تحول اساسي شده، حوزه آموزش است. هدف ازتحقيق حاضر، بررسي تاثير بكارگيري فناوري اطلاعات بر اثربخشي آموزش در مراكز آموزشي و بطور مشخص مدارس دوره دوم متوسطه منطقه 5 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصيلي 93-92 است. در اين تحقيق براي ارزيابي اثربخشي آموزش از الگوي كرك پاتريك استفاده شده است. اين تحقيق بدنبال سنجش ميزان اثربخشي آموزشي است كه به كاربرد عوامل فناورانه در كلاس درس بستگي دارد. جامعه آماري تحقيق فوق، تمامي دبيران مدارس دوره دوم متوسطه منطقه 5 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصيلي 93-92 بوده كه تعداد آنها 1176 نفر است. نمونه آماري پژوهش بر اساس جدول مورگان شامل 384 نفر از دبيران زن و مرد مي باشد. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه بود كه از دو بخش تشكيل شده است. سوالات مربوط به فناوري اطلاعات داراي 24 گويه و اثربخشي آموزش 16 گويه بوده است، كه از مقياس دسته بندي طيف ليكرت استفاده شده است. روايي سوالات از طريق جمعي از متخصصان و استادان گروه مورد تاييد قرار گرفت. پايايي سوالات با استفاده از فرمول آلفاي كرانباخ مورد سنجش و تاييد قرار گرفت. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از تحليل واريانس و آزمون دانكن، فرضيات مورد سنجش قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه ميان سطوح ابعاد فناوري اطلاعات (شامل به موقع بودن، مربوط بودن، دقيق بودن، كافي بودن، واقعي بودن، سرعت انتقال، دقت يادگيري، كاهش هزينه ها) با اثربخشي آموزشي تفاوت معنا داري وجود دارد.