نقش تربيت عاطفي بر فرايند ياددهي-يادگيري دانش‌آموزان

در جريان تربيت عاطفي دانش آموزان، مي توان گفت كه كيفيت بروز عواطف از سوي معلم و حتي از سوي والدين از اهميت فوق العاده اي برخوردار است. گاهي اوقات طرز ابراز عواطف از سوي معلم و والدين ونيز در مواقعي، از سوي همكلاسي ها در مدرسه، باعث تزلزل موقعيت يادگيري و تربيت دانش آموز مي شود. بنابراين معلمان بايد توجه داشته باشند كه به دانش آموزان كمك كنند تا عواطف و رفتارهاي خود را به صورتي كه مورد قبول ديگران باشد ظاهر سازند. به عنوان مثال شركت دادن دانش آموزان در كارهاي هنري و فعاليتهاي جمعي از اين گونه رفتارهاست و چندين نتيجه مثبت دارد. اول اينكه دانش آموز فرصت كافي پيدا مي كند تا حالات عاطفي خود را ظاهر سازد. دوم اينكه براي جلب نظر دانش آموزان ديگر و معلم خود، طرز كنترل عواطف را فرا بگيرد. سوم اينكه دانش آموز بر اثر تماس با دانش آموزان ديگر و همچنين معلم خود، راه بروز عواطف را تشخيص مي دهد و كوشش مي كند تا رفتارهاي خود را طوري ظاهر سازد كه سبب رنجش ديگران نشود. معلمان همچنان كه در سواد ذهني تبحر دارند يعني دانش آكادميك و اطلاعات را به دانش آموزان منتقل مي دهند بايد مجهز به سواد عاطفي و هوش عاطفي نيز باشند چرا كه پايگاه تربيت ذهني در مغز است اما پايگاه تربيت عاطفي در قلب و روح دانش آموزان جاي مي گيرد و تأثير تربيت عاطفي به مراتب از تربيت ذهني بيشتر است. يكي از اصول مهم و اساسي در تربيت عاطفي دانش آموزان ايجاد ارتباط سازنده معلم با دانش آموزان است. خوب شنيدن حرف هاي دانش آموز، خوب توجه كردن به او، فرق قائل نشدن بين دانش آموزان از اهم وظايف مربيان به شمار مي رود.