يادگيري مشاركتي، حضور اجتماعي و يادگيري تركيبي

هدف از مطالعه حاضر بررسي يادگيري مشاركتي، حضور اجتماعي و يادگيري تركيبي مي باشد، كه با روش مروري و با سيري در منابع پيشين و نتايج آن جمع بندي و ارائه گرديده است. با توجه به شعار جهاني يونسكو وازآنجايي‌كه محورهاي اساسي يادگيري عبارت است از يادگيري براي دانستن، انجام دادن، بودن و باهم زيستن، آماده‌سازي يادگيرنده براي تسلط بر مهارتهاي شناختي و رسيدن به يادگيري مادام‌العمر يك ضرورت به‌حساب مي آيد. ايجاد تغييرات بنيادي در نظام آموزش و پرورش يكي از ضروريات يك جامعه پوياي در حال رشد است. در نظام آموزشي كشورهاي پيشرفته شاهد تغييرات بي وقفه در زمينه برنامه هاي درسي، روشها و غيره هستيم. البته تمام اين موارد زماني نقش واقعي خود را ايفا مي‌كند كه اين تغييرات بر اساس پژوهش و مبتني بر شواهد و دلايل باشند. آموزش از راه دور نظام صنعتي شده براي سازمان دادن فرآيند ياددهي – يادگيري به وسيله سازمان به منظور انتخاب و كاربرد راهكارهايي براي استفاده از فناوريهاي جديد در آموزش است، تا بتواند ارتباط دوسويه اي ميان ياددهنده و يادگيرنده ايجاد كند كه هدف آن تسهيل فرايند يادگيري و ارزشيابي ميزان آن از سوي يادگيرنده است، علاوه بر اين رويكرد آموزش از راه دور از طريق شبكه هاي اطلاع رساني، در انگيزش تحصيلي دانش آموزان به دليل رفع نيازهاي آموزشي آنها موثراست و نقشي مثبت دارد. همچنين رويكرد يادگيري مشاركتي در زميه يادگيري موثر بوده است. زيرا دانش آموزان از طريق بحث و مشورت در قالب گروها ميتوانند راه حل هاي گوناگوني را براي حل مسائل ارائه دهند و راهبردهاي موثر حل مسئله را به كمك همكلاسان خود و با راهنمائي معلم فرا گيرند. در بعد يادگيري تركيبي نتايج حاكي از اين است كه؛ شيوه هاي سنتي و شكلهاي فردي فناوري آموزشهاي الكترونيك بهتر است.