ارائه مدل ساختاري تأثير سرمايه اجتماعي بر عملكرد نظام نوآوري با استفاده از روشAHP (مطالعه موردي: شركت هاي دانش بنيان شهر تهران

امروزه يكي ازعوامل كليدي بقاءسازمان‌ها و شركت‌ها، ارتقاءپيوستۀعملكرد نظام نوآوري سازمان مي‌باشد. دراين سازمان‌ها نوآوري درعملكرد،سبب حفظ مزيت رقابتي ورشدوتوسعۀسازماني مي‌گردد. ازسوي ديگر،خلق نظام عملكردنوآوري مستلزم برقراري ارتباطات اثربخش و پايدار با كليۀذينفعان‌ ومحيط عمومي سازمان است. سرمايۀ اجتماعي،شكلي ازسرمايه است كه سبب تسهيل دسترسي به اطلاعات ومنابع حياتي به منظورارتقاءعملكرد و استفادۀ مناسب از فرصتهاي محيطي مي‌گردد. پژوهش حاضر به دنبال بررسي تأثيرسرمايۀ اجتماعي بر عملكرد نظام نوآوري در شركت هاي دانش بنيان شهر تهران مي‌باشد و ازاين طريق سعي دارد اقدام به گسترش مرزهاي دانش موجود دراين حوزه نمايد. اين تحقيق ازنوع كاربردي باماهيت پيمايشي است. داده‌هاي مورد نياز براي اين تحقيق توسط نمونه گيري تصادفي ازشركت هاي دانش بنيان در اين زمينه مي‌باشد وبه وسيلۀ ابزارپرسشنامه جمع‌آوري شده است. همچنين ازروش معادلات ساختاري با استفاده ازنرم افزارليزرل و Expert Choice براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده گرديده است. نتايج به دست آمده حاكي ازآن است كه ابعاد سرمايۀ اجتماعي برعملكرد نظام نوآوري موثر است. همچنين تأثيرابعاد سرمايۀاجتماعي بر ابعاد عملكرد نظام نوآوري نيز بررسي و مورد تاييد قرار گرفت.