بررسي اثر تكانههاي بهرهوري بخش صنعت ايران بر سرمايهگذاري و اشتغال در بخش اقتصاد نفت و گاز ايران

رشد و توسعه اقتصادي بدون توجه به بخشهاي مختلف اقتصادي و بهطور خاص سرمايهگذاري در اقتصاد امكانپذير نخواهد بود، همچنين جايگاه اشتغال در يك اقتصاد بسيار قابل توجه است. همچنين انرژي و تجارت آن به عنوان مهمترين كاالها صادراتي در سطح جهاني همواره مورد توجه بوده است. با توجه به اينكه ايران جزء كشورهاي مطرح در تجارت جهاني انرژي محسوب ميشود، مهم است بتوان تأثير بهرهوري شركاي عمده تجاري ايران در بخش نفت و گازرا مورد توجه قرار داد. براساس آمار تجارت خارجي، مهمترين شركاي تجاري ايران كشورهاي گروه شانگهاي و اتحاديه اروپا )بر اساس آمار صندوق بينالمللي پول( است. در اين پژوهش، با در نظر گرفتن يك حالتي 5 درصدي در بخش صنعت سه منطقه )گروه شانگهاي، اتحاديه اروپا و ايران( بر سرمايهگذاري و اشتغال بخش با رويكرد مدل تعادل عمومي قابل محاسبه چندمنطقهاي براي چهار بخش اقتصادي ايران )صنعت، كشاورزي، خدمات و نفت( و ماتريس حسابداري اجتماعي تعديلشده استفاده شده است. نتايج حاكي از آن است كه افزايش بهرهوري 5 درصدي بخش صنعت كشورهاي گروه شانگهاي، سرمايهگذاري و اشتغال بخش نفت و گاز ايران را افزايش خواهد داد. در صورتي كه 5 درصدي بهرهوري در بخش صنعت اتحاديه اروپا، سرمايهگذاري و اشتغال بخش نفت وگاز ايران را كاهش ميدهد. افزايش 5 درصدي بهرهوري در بخش صنعت ايران، سرمايهگذاري بخش نفت وگاز ايران را افزايش و اشتغال بخش نفت وگاز ايران را كاهش خواهد داد. بنابراين با توجه هدف اصلي مقاله حالت بهرهوري در سه منطقه، نشان داد كه افزايش بهرهوري در بخش صنعت كشورهاي گروه شانگهاي، باعث افزايش سرمايهگذاري و اشتغال بخش نفت و گاز در ايران مي شود. اين مسئله عالوه بر نشان دادن ارتباط اقتصاد ايران با شرايط اقتصادي كشورهاي گروه شانگهاي، فرآيند جهاني شدن اقتصاد ايران را نيز توجيه ميكند.