نقش فرهنگ سازماني در پياده سازي مديريت دانش

تا دو دهه قبل سازمانها به عنوان ابزارهاي عقلايي براي ايجاد هماهنگي و كنترل افراد براي اهداف نگريسته مي‌شد. نگاهي ژرف تر بر تعاريف سازماني اين واقعيت را روشن مي‌كند كه فرهنگ سازماني، سيستمي از معاني مشترك مي‌باشد يا مجموعه‌اي است از اجزاي كليدي كه ارزشهاي سازماني را تشكيل مي‌دهد. بنابراين فرهنگ سازماني شيوه انجام گرفتن امور را در سازمان براي كاركنان روشن مي‌سازد. اغلب فرهنگ سازماني به عنوان عامل مهم در اندازه‌گيري عملكرد سازماني كه اشاره به ارزشهاي تعيين شده، مفروضات زيربنايي، انتظارات، محفوظات جمعي و معاني موجود در يك سازمان دارد، ناديده گرفته مي‌شود، در يك تعريف كلي از فرهنگ سازماني به شيوه‌اي اطلاق مي‌شود كه اعضاي سازمان درباره ويژگي‌هاي آن مي‌انديشند، يعني واژه توصيفي است به عبارتي فرهنگ سازماني درك يا پنداشت كلي است كه اعضاء از سازمان دارند. يكي از موضوعاتي كه با فرهنگ سازماني مرتبط است مفهوم مديريت دانش است. دانش، عاملي بنيادي است كه كاربرد موفق آن، سازمانها را ياري مي كند خدمات و كالاهايي بديع ارائه دهند. دوانسپورگ و پروساك دانش را تركيب سيالي از تجربه هاي كسب شده، ارزشها و بينش تخصصي كه چارچوبي براي ارزيابي و كسب تجربه ها و اطلاعات تازه فراهم مي آورد تعريف كرده، همچنين تعاريف مديريت دانش بسيار است به زبان ساده مديريت دانش سازمان دادن براي دانستن است كوششي هماهنگ براي تصرف دانش حياتي سازمان، اشتراك دانش ميان يك سازمان و برجسته كردن در حافظه جمعي سازماني براي بهبود تصميم‌گيري، افزايش بهره‌وري و نوآوري است.. در اين مقاله ابتدا به مفهوم فرهنگ سازماني پرداخته سپس به نقش آن در پياده سازي مديرت دانش مي پردازيم و سعي مي كنيم تا حد امكان اين موضوع را تبيين و ارائه مي كنيم.