مديريت فقر در سيره حكومتي اميرالمومنين

فقر داراي ماهيتي زيانبار در ابعاد مختلف فرهنگي، اجتماعي، سياسي و اقتصادي است. گرچه اين پديده همواره تلخ و ناگوار بوده است، ولي در قرن كنوني كه تجملات، هر روز با سرعتي عجيب خود را نمايان مي كند، تحمل فقر براي مردمان امروز سخت تر از گذشته است. فقر در بعد فردي، بر شخصيت و زندگي انسان تأثيري زيانبار دارد و از سوي ديگر در بعد اجتماعي افراد فقير از لحاظ فرهنگي ،علمي ،بهداشتي و موارد بسيار ديگر از كمبود هاي بسيار در رنج هستند،. به نحوي كه سلامت جامعه را تحت تاثير خود قرار مي دهند.در اين مقاله با بهره جويي ازسيره مديريتي اميرالمومنين، علي بن ابي طالب براي رويارويي با فقر،اقدامات ايشان را در كنترل اين پديده مورد بررسي قرار داده داده و به اين نتايج دست يافته است كه، اميرالمومنين با علم به علل ريشه هاي فقر، به اصلاحات مختلف در زمينه توليد ،توزيع و مصرف دست زدند و البته ايشان در مديريت خود تمهيداتي لحاظ نمودند كه معيشت قشر ضعيف جامعه به قشر متوسط جامعه نزديك شوند.