بررسي امكان سنجي اندازهگيري ارزش منابع انساني در بانكها )مطالعه موردي بانك شهر(

با توجه به گسترش رقابت بين شركتها و پي بردن مؤسسات به اهميت منابع انساني به عنوان عاملي استراتژيك و نياز مديريت به اطالعات براي تصميمگيري، تعيين ارزش اين منابع، سالهاست كه مورد توجه قرار گرفته و ارزشيابي اين منابع در تصميمگيريهاي مؤسسات حائز اهميت بسيار ميباشد. در اين پژوهش امكان نحوهي اندازهگيري ارزش منابع انساني در بانكها به عنوان يك بنگاه اقتصادي كه منابع انساني در آنها نقش بسيار با اهميتي ايفا ميكنند و به صورت موردي در بانك شهر، بررسي ميشود. تحقيق حاضر از شاخه تحقيقات شبه تجربي، روش تحقيق توصيفي و نوع تحقيق كاربردي است كه براساس اطالعات واقعي بانك شهر انجام و براي جمعآوري اطالعات و دادهها از روش كتابخانهاي استفاده شده است. جامعهي آماري تحقيق، كليهي پرسنل صفي و ستادي بانك شهر در ايران شامل 5341نفر ميباشد. روش اندازهگيري با استفاده از مدلهاي مذكور و تجزيه و تحليل اطالعات و دادهها به كمك نرم افزار EViwes7 با استفاده از آزمون برابري ميانگينها و براي آزمون فرضيهها از روش آماري t و مدل رگرسيوني)OLS )استفاده شده است. نتايج به دست آمده بيانگر اين است كه به كارگيري مدلهاي مزبور براي اندازهگيري ارزش منابع انساني امكان پذير بوده و بر اين اساس با كمي كردن ارزش خدمات ارائه شده توسط منابع انساني بر مبناي معيارهاي پولي، ميتوان آن ها را به عنوان دارايي شناسايي و گزارش نمود كه در اين بين نتايج تحليل نشان داد كه استفاده از مدل بهاي تمام شده ي تاريخي به دليل تطابق بيشتر با هزينههاي واقعي قابليت اتكاي بيشتري نسبت به مدل ارزش اقتصادي دارا ميباشد