رابطه كمالگرايي مديران سازماني با فرسودگي شغلي كاركنان

بسياري از مشاغل داراي موقعيت هاي استرس زا هستند. هنگامي كه استرس ناشي از شغل، شديد شود و براي مقابله با آن اقدامي نشود، فرسودگي شغلي به وجود ميآيد. كارمندان ممكن است گاهي احساس كنند در موقعيت شغلي خود گير افتاده اند. اين موضوع به ويژه در دوران ركود اقتصادي مي تواند درست باشد چرا كه فرصت هاي موجود براي تغيير شغل يا تغيير محل كار بسيار محدود خواهند بود. اين ناتواني در جدا شدن از محيط كاري كه روز به روز استرس زا تر مي شود و ديگر لذت بخش نيست، به احتمال خيلي زياد به فرسودگي فرد كمال گرا منجر خواهد شد. كمال گرايي تا حد زيادي يك ويژگي مخرب محسوب مي شود و بايد آثار آن را مديريت كرد. بسياري از كمال گراهايي كه احساس خودآگاهي مزمن دارند دچار ترس مي شوند و فكر مي كنند كارشان دغلكاري است .بنابراين سازمان ها بايد در مورد اين موضوع شفافيت داشته باشند كه كمال، معيار موفقيت نيست. در عوض، پشتكار، انعطاف پذيري و ثبات قدم، در مقايسه با كمال گرايي، ويژگي هاي بسيار بهتري محسوب مي شوند بر اين اساس در اين پژوهش سعي گرديده به بررسي رابطه كمالگرايي مديران سازماني با فرسودگي شغلي كاركنان پرداخته شود.