بررسي عوامل محيطي تاثير گذار بر آسيب هاي ناشي از زلزله و نقش طراحي شهري بر كاهش ميزان آسيب پذيري

شهر و زندگي در آن دركنار آسايش و رفاهي كه براي ساكنان خود به ارمغان آورده در درون و برون خود خطرات فراواني را نيز به همراه دارد، امروزه آسيب پذيري ناشي از زلزله يكي از مهم ترين چالش هاي پيش روي جوامع بشري است. تغييرات عمده در ابعاد شهرها، نحوه استفاده از زمين و منابع آن و به دنبال آن اثرات نامطلوب محيطي ناشي از اين تغييرات آشكار شده است. يافته ها حاكي از آن است كه كاهش آسيب پذيري شهر در برابرسوانح طبيعي تنها ازطريق تمهيدات ساختماني مقدور نخواهد بود و توجه به ايمني شهر در طراحي مي بايست مدنظر قرارگيرد. روش پژوهش از نوع تحليلي - توصيفي بوده و ابزار گردآوري اطلاعات نيز ميداني و كتابخانه اي مي باشد. شاخص مورد مطالعه ما، ساختار كالبدي شهر مي باشد. ايـن مقالـه بر آن است كه با بررسي عوامل محيطي موثر همچون نوع مصالح، قدمت ساختمان، عمر ساختمان، تعداد طبقات، نوع كاربري، سطح اشغال بنا، مساحت قطعات، وضعيت قرارگيري ساختمان در بلوك، تعداد همسايگي قطعات، نوع خاك، شيب و ...، برآسيب پذيري ناشي از زلزله به تبيين نقش مهم طراحي دركاهش آسيب پذيري شهر دربرابر زلزله بپردازد و عوامل ضروري جهت ارتقاءكمي وكيفي طراحي شهري و محيطي براي مقابله با اثرات منفي ناشي ازسوانح طبيعي راكه تهديدي براي ما و نسلهاي آينده است، معرفي نمايد.