شماره ركورد كنفرانس :
3924
عنوان مقاله :
اثر تمرينات مقاومتي و مصرف عصاره گزنه بر تغييرات اپلين رت هاي نر نژاد ويستار مبتلا به ديابت نوع يك
پديدآورندگان :
ساراني مرام يوسف yosofsarani@yahoo.com دانشگاه سيستان و بلوچستان , وحيديان رضازاده مجيد majid_vahidian@yahoo.com دانشگاه سيستان و بلوچستان , فنايي حامد fanaeih@yahoo.com دانشگاه علوم پزشكي زاهدان
كليدواژه :
تمرين مقاومتي , ديابت نوع يك , گزنه
عنوان كنفرانس :
چهارمين همايش ملي علوم ورزشي و تربيت بدني ايران
چكيده فارسي :
اثر تمرينات مقاومتي و مصرف عصاره گزنه بر تغييرات اپلين رت هاي نر نژاد ويستار مبتلا به ديابت نوع يك يوسف ساراني مرام مجيد وحيديان رضازاده حامد فنايي 1-دانشجو كارشناسي ارشد دانشگاه سيستان و بلوچستان yosofsarani@yahoo.com 2-استاديار گروه علوم ورزشي دانشگاه سيستان و بلوچستان 3-استاديار گروه فيزيولوژي دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي زاهدان،ايران Email:yosofsarani@yahoo.com چكيده مقدمه: بيماري ديابت نوع يك از بيماريهاي متابوليك است كه در جوامع گوناگون مشاهده ميشود. در اين بيماري علاوه بر تخريب سلولهاي بتاي پانكراس ممكن است اثرات نامطلوبي بر تغييرات وزن نيز مشاهده شود. همچنين مطالعات متعددي به بررسي تأثير گياهان دارويي مانند گزنه بر بيماران ديابتي پرداختهاند. نتايج تحقيقات نشان داده فعاليتهاي بدني بر بيماري ديابت تأثير دارد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر تعاملي ورزش و مصرف گزنه بر اپلين بهعنوان يكي از آديپوكاينهاي مترشحه از بافت چربي موشهاي مبتلابه ديابت نوع يك ميباشد روش ها: موشهاي نژاد ويستار بهوسيله داروي استروپتوزوسين به ديابت نوع يك مبتلا شدند. آزمودنيها هرروز يك ميليليتر به ازاء هر كيلوگرم وزن بدن، عصاره گزنه بهصورت صفاقي دريافت كردند. تمرينات مقاومتي شامل بالا رفتن از نردبان بود كه وزنههايي به دم حيوانات متصل گرديد. حيوانات در تلاشهاي مداوم، معادل 50، 75، 90 و 100 درصد وزن خود را به بالاي نردبان حمل ميكردند. در پايان هفته هشتم، از قلب حيوانات بهصورت مستقيم نمونه خون تهيه گرديد. يافته ها::نتايج نشان داد كه اپلين در گروههاي «گزنه» (040/0=P)، «تمرين مقاومتي+گزنه» (042/0=P) » نسبت به گروه «كنترل»(000/0=P) افزايش معناداري داشت.يافته نشان داد بين گروه «گزنه» و گروه «تمرين مقاومتي+گزنه» تفاوت معناداري وجود ندارد.در ابتداي پژوهش بين مقادير وزني آزمودنيها تفاوت معناداري مشاهده نشد (64/0=P). در مقايسه ميانگين وزن پيشآزمون وپسآزمون آزمودنيها در گروههاي«كنترل»، «گزنه» و «مقاومتي+گزنه» كاهش معناداري مشاهده شد (000/0=P). نتيجه گيري: تمرين مقاومتي ومصرف گزنه احتمالا تاثير در ميزان اپلين پلاسمايي ندارد.در هر دو گروه مصرف گزنه و تمرين مقاومتي كاهش وزن مشاهده گرديد كه به نسبت گروه كنترل اين كاهش وزن كمتر مي باشد. واژه هاي كليدي:تمرين مقاومتي،ديابت تيپ يك ،گزنه