اثرات بي تمريني به دنبال تمرينات مختلف

چكيده زمينه و هدف: بي تمريني و كاهش آمادگي مي‏تواند بر اثر عواملي از جمله، شرايط اجتماعي حاكم بر جوامع امروزي كه افراد را به سوي كم تحركي سوق داده، قطع تمرين، آسيب ديدگي، فرايند سالمندي و ... باشد؛ عدم تعادل دريافت و مصرف انرژي كه بر اثر بي تمريني و بي تحركي صورت مي‏گيرد، با افزايش وزن و چاقي افراد همراه است كه اثرات متفاوتي بر بسياري عوامل دارد. در اين مرور، اثرات بي تمريني بر ساختارها، پارامترها، سازگاريها،عوامل بيماري ها و كيفيت زندگي به دنبال تمرينات مختلف اعم از هوازي، مقاومتي، استقامتي، سرعتي و ... بحث و بررسي شده است. روش كار: با جستجوي مقالات مرتبط منتشر شده در بانك هاي اطلاعاتي معتبر نظير: PubMed، Springer، Elsevier، SID و Science Direct با كليد واژه هاي استاندارد و بر اساس معيارهاي تحقيق، تعداد 30 مقاله بعنوان مقالات نهايي براي مطالعه مروري حاضر انتخاب شدند. يافته ها: تفاوت هاي زيادي ميان مقالات از نظر متدولوژي، شاخص هاي مورد ارزيابي، تعداد نمونه، روش اجرا و غيره مشاهده گرديد. تعدادي از مقالات كه اثر تمرينات هوازي را بر مواردي از جمله: AST(آسپارتات آمينوترانسفراز)، فشار خون استراحت، ساختار و عملكرد بطن چپ قلب، سطوح آنزيم هاي كبدي و سطوح LDL و HDL و غيره را سنجيده بودند، به اثرات مثبت اين تمرينات و اثر منفي بي تمريني متعاقب آن اشاره كرده بودند. اما در اين بين، مورد متناقض از پايداري اثر تمرين در دوره بي تمريني نيز وجود داشت كه مي‏توان به پايداري اثر تمرين هوازي بر زيرساختارها و استحكام استخوان در دوره بي تمريني اشاره كرد. تمرين مقاومتي نيز با كاهش سطوح عامل خطرزاي قلبي-عروقي، نقشي موثر در ارتقاي وضعيت سلامتي افراد داشته در حالي كه افزايش اين شاخص ها به دنبال بي تمريني، دستاوردهاي مطلوب تمرين را از بين مي‏برد. نتيجه گيري: مرور حاضر مشخص مي‏كند كه دستاوردهاي مفيد ناشي از تمرين، با بي تمريني از بين مي‏رود از اين رو، لزوم تداوم تمرينات براي حفظ آثار تمريني را بيش از پيش بازگو مي‏كند.