تجارب مرمت ايوان جنوبي مسجد امام بروجرد پس از زلزلۀ فروردين 1385

زلزله فروردين 1385 شهرستان بروجرد آسيب هاي سازه ايي فراواني را به بناهاي تاريخي اين شهر وارد كرد. از ميان بناهايي كه در اين زلزله آسيب ديد مسجد امام (سلطاني) بروجرد بود. بيشترين نِمود آسيب در ايوان بزرگِ جنوبي مسجد كه به گنبد خانه دسترسي داشت مشاهده گرديد كه شامل ترك، شكستگي و حتي تخريب بخشي از عناصر سازه ايي ايوان بود. از اين رو اداره كل ميراث فرهنگي استان لرستان در سال 1388 مرمت آن ايوان را در دستور كار خود قرار داد. اين مقاله گزارشي از عمليات مرمت ايوان جنوبي مسجد امام بروجرد است كه با توجه به آسيب هاي وارده مرمت آن بيشتر با رويكرد استحكامي انجام گرديد، بازگرداندن عناصر و اندام هاي ساختاري از جمله تويزه و پوشش ايوان به حالت اوليه خود با استفاده از مصالح و تكنيك هاي سنتي خط مش اصلي اين مرمت بشمار مي رفت. از آن رو كه هر گونه اقدام مرمتي در يك بناي تاريخي تجربه ايي منحصر و متفاوت مي باشد، نتيجه اين مقاله نيز انتقال يك تجربة مرمتي و از سوي ديگر معرفي برخي جزئيات ساختاري ايوان است كه دستيابي به آن ها فقط در يك تجربۀ مرمتي و برخورد با لايه هاي زيرين بنا امكان پذير مي باشد. اين تحقيق از پژوهشهاي ميداني و روايتي توصيفي-تحليلي از روند مرمت ايوان جنوبي مسجد امام بروجرد بهره گرفته است.