بررسي ميزان انگيزش دانش آموزان پسر ورزشكار مقطع متوسطه در فعاليت هاي ورزشي

چكيده كوتاه هدف: هدف از انجام اين تحقيق بررسي فراواني و مقايسه انگيزه دانش آموزان دختر و پسر ورزشكار مقطع متوسطه شهرستان فريمان جهت شركت در فعاليت هاي ورزشي، بوده است. روش شناسي پژوهش :اين پژوهش از نوع توصيفي بوده و براي اين منظور، پرسشنامه استاندارد انگيزه ورزشي(EMI،2) ساخته شده توسط ماركلند (1997) با ثبات دروني 92% تهيه و در اختيار 150نفر از دنش آموزان دختر و پسر ورزشكار مقطع متوسطه، در شهرستان فريمان قرار گرفت كه از اين بين72% افراد يعني تعداد 108 نفر (54 نفر دختر و 54 نفر پسر ) پرسشنامه هاي خود را تكميل و عودت دادند. داده هاي به دست آمده در دو سطح آمار توصيفي(فراواني،ميانگين و انحراف از معيار) وآمار استنباطي(آزمون تحليل واريانس يك طرفه ANOVA و آزمون مستقل t ) به كمك نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.قابل ذكر است دانش آموزاني كه سابقه ورزشي بيش از 3سال و به طور مداوم در يك رشته تخصصي از انواع رشته هاي ورزشي فعاليت داشته اند و بعضا در مسابقات رسمي در سطوح مختلف شهرستان،استان، كشور و تيم ملي شركت كرده اند، معيار محققين براي تعيين افراد ورزشكار و تمايز آنان از افراد غير ورزشكار بوده اند يافته ها و بحث و نتيجه گيري: بين انگيزه تندرستي در گرايش به ورزش و جنسيت در دو گروه دختران و پسران رابطه معني داري وجود ندارد.( p 0/05) ولي در چهار زير مقياس: انگيزه كسب سلامتي ، ظاهر ،تندرستي و تجديد قوا در گرايش به ورزش و جنسيت در دو گروه دختران و پسران رابطه معني داري وجود دارد. .( p0/05) بر پايه نتايج تحقيق انگيزه تندرستي در دو گروه دختران(91%) و پسران(87%) بيشترين و انگيزه كسب سلامتي در دو گروه دختران(51%) و پسران (45%) كمترين ميزان انگيزه جهت شركت در فعاليتهاي ورزشي بوده است. بر اساس نتايج به دست آمده دختران در مقايسه با پسران با انگيزه بيشتري نسبت به تجديد قوا(93%) و چابكي(91%) در فعاليتهاي ورزشي شركت مي كنند.همچنين بر پايه نتايج تحقيق پسران نيز با انگيزه بيشتري نسبت به كنترل وزن(87%) و كنترل استرس(73%) در فعاليتهاي ورزشي شركت مي كنند.