بررسي نقش مزاج بر ميزان شاخص هاي توان بي هوازي دانشجويان پسردانشگاه فردوسي مشهد

مقدمه: مبناي طب سنتي ايران بر پايه مزاج مي باشد. مزاج به عنوان يك فاكتور قابل توجه در ويژگي هاي فردي انسان ها، براي كشف استعداد هاي ورزشي مي تواند موثر باشد. هدف اين پژوهش مقايسه مزاج هاي گرم و سرد با شاخص توان بي هوازي مي باشد. روش ها: جامعه آماري اين تحقيق 70 نفر از دانشجويان پسردانشگاه فردوسي مشهد بودند كه حداقل شش ماه تمرين ورزشي منظم نداشتند. داوطلبان، مردان جوان سالم 18 تا 22 ساله بودند كه با استفاده از يك پرسشنامه استاندارد، مزاج آنها معلوم شد. تعداد افراد گرم مزاج 39 نفر و سرد مزاج ها 31 نفر بودند. ميزان توان بي هوازي اين افراد از طريق آزمون رست اندازه گيري شد. يافته ها: تغييرات توان اوج، توان ميانگين و همچنين حداكثر سرعت و حداقل سرعت در گروه گرم مزاج و سرد مزاج تفاوت معنادار داشت (p≤0.05). نتيجه: به نظر مي رسد افراد داراي مزاج گرم به نسبت افراد داراي مزاج سرد از توان بي هوازي بهتري برخوردار هستند. و همچنين افراد داراي مزاج خشك به ويژه اگر همراه گرمي باشد سرعت بهتري نسبت به افراد داراي مزاج مرطوب و سرد دارند.