بررسي وضعيت آمادگي قلبي - تنفسي و تدوين هنجار آزمون يك مايل دويدن و راه رفتن در دانش آموزان پسر 11-17 سال استان قزوين

آمادگي قلبي تنفسي نشان دهنده ظرفيت كلي سيستم قلب و عروق و تنفس براي تامين اكسيژن در طول فعاليت بدني است. در حال حاضر شواهد قوي وجود دارد كه آمادگي قلبي تنفسي يك پيش بيني كننده مهم در ميزان مرگ و مير است و به عنوان يكي از قوي ترين نشانگر هاي سلامتي حتي مهمتر از ساير شاخص هاي مرسوم مثل وضعيت وزن، فشار و سطوح كلسترول خون در كودكان و بزرگسالان در نظر گرفته مي‌شود. كودكان و نوجواناني كه آمادگي قلبي و تنفسي بالايي دارند خطر ابتلا به بيماري هاي قلبي و عروقي، فشار خون بالا، چاقي،ديسلپيدمي و مقاومت به انسولين در آن ها كاهش مي‌يابد و احتمالا از وضعيت قلب و عروقي سالم‌تري دربزرگسالي برخوردار خواهند بود. هدف از اجراي اين پژوهش بررسي وضعيت آمادگي قلبي و تنفسي و تدوين هنجار آزمون يك مايل دويدن و راه رفتن در دانش آموزان پسر 11-17 سال استان قزوين مي‌باشد. به همين منظور 329 دانش‌آموز پسر به صورت تصادفي از پنج شهر استان قزوين به عنوان نمونه انتخاب شدند.آزمودني ها آزمون يك مايل دويدن و راه رفتن را انجام دادند و VO2peak از طريق فرمول كورتون محاسبه شد. براي بررسي تفاوت VO2peak در دو گروه سني 11-14 سال و 15-17 سال از آزمون تي مستقل با سطح معناداري 0.05 ≥ p و براي تدوين هنجار آزمون يك مايل دويدن و راه رفتن از نمرات z و تبديل آن به رتبه هاي درصدي استفاده شد. نتايج اين پژوهش نشان داد،VO2peak با افزايش سن افزايش مي‌يابد، اين افزايش از گروه سني اول(14-11 سال) به گروه سني دوم (17-15سال) 45/1 mL/kg/min بوده است.همچنين، زمان مربوط به يك مايل دويدن و راه رفتن در گروه سني 11-14 سال 84/1±12/10 در گروه سني 15-17 سال 84/1±67/9 و در گروه سني 11-17 سال 84/1±92/9 بوده است.