بررسي وضعيت سرمايه اجتماعي در دبيران تربيت بدني متوسطه اول استان خراسان جنوبي

مفهوم سرمايه اجتماعي رابه طور كلي مي توان منابعي تعريف كرد كه ميراث روابط اجتماعي اند و كنش جمعي را تسهيل مي كنند.اين منابع كه از طريق اجتماعي شدن حاصل ميشوند در برگيرنده اعتماد،هنجارهاي مشاركتي و شبكههايي از پيوند هاي اجتماعي است كه موجب گرد آمدن افراد به صورتي منسجم و با ثبات در داخل گروه به منظور تامين هدفي مشترك مي گردد.در غياب سرمايه اجتماعي ساير سرمايه ها اثربخشي خود را از دست مي دهند و بدون سرمايه اجتماعي،پيمودن راه هاي توسعه و تكامل فرهنگي و اقتصادي،ناهموار و دشوار مي شود.هدف پژوهش حاضر بررسي وضعيت سرمايه اجتماعي در دبيران تربيت بدني متوسطه اول استان خراسان جنوبي؛تعداد 80 دبير به روش نمونه گيري تمام شمار به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند.ابزار پژوهش برسشنامه استاندارد سرمايه اجتماعي ناهابيت و گوشال بود كه روايي آن توسط گروهي از خبرگان و تحليلي عاملي تاييدي و اعتبار آن توسط آلفاي كرونباخ (817/0) مورد تاييد قرار گرفت.يافته هاي پژوهش نشان داد كه وضعيت سرمايه اجتماعي در هر دو گروه دبيران مرد و زن مطلوب بود.به گونه اي ميانگين سرمايه اجتماعي دبيران زن به طور معني دار از ميانگين سرمايه اجتماعي دبيران مرد بيشتر بود.